عربستان سعودي؛ صورت‌ بندي آنتاگونيستي امر سياسي و گسترش خشونت سياسي در بستر خيزش‌ هاي مردمي خاورميانه (2011 تا 2017)

عربستان سعودي يكي از مهم‌ترين دولت‌هاي ايدئولوژيك منطقه خاورميانه است كه فرقه وهابيت نقش زيادي در فرايند تشكيل و تداوم حيات سياسي آن ايفا كرده است؛ به‌نحوي كه به منزله‌ پايگاه و پناهگاه عمده‌ سلفي‌ها، همواره در توليد و بازتوليد گونه‌اي از گفتمان جهادي منطقه‌اي و فرامنطقه‌اي نقش اصلي را داشته است. پژوهش حاضر، درصدد پاسخ به اين پرسش كليدي است كه «امر سياسي» در گفتمان حكومتي عربستان سعودي چگونه صورت‌بندي شده است و اين صورت‌بندي چه تأثيري بر رويكرد سياست خارجي اين كشور در منطقه (بين سال‌هاي2011 تا 2017) داشته است؟ فرضيه مورد آزمون پژوهش اين است كه «بر پايه گفتمان سياسي حاكم بر رژيم عربستان سعودي (با دال مركزي اسلام سني وهابي)، خوانش عربستان سعودي از مفهوم امر سياسي، آنتاگونيستي/ تخاصمي (بر پايه دوست/ دشمن) است و از اين‌رو بازتوليد اين رويكرد در عرصه سياست خارجي موجب گرديد كه اين كشور، سياست حذف «غير» (از جمله جمهوري اسلامي ايران و جنبش‌هاي اسلامي مورد حمايت اين كشور) را در صدر اولويت‌هاي خود قرار دهد، اين امر به‌نوبه خود به شكل‌گيري و تقويت گروه‌هاي تندروي سلفي جهادي و گسترش خشونت سياسي در منطقه دامن زده است». براي آزمون و تبيين متغيرهاي اصلي پژوهش، از مفهوم‌پردازي كارل اشميت در خصوص امر سياسي و روش تحليل گفتمان لاكلائو و موف بهره گرفته شده است.