ارتش پاكستان و سياست خارجي (مطالعه موردي: بحران كشمير، بحران ديوراند و تروريسم)

امروزه نفوذ و دخالت نظاميان پاكستان در سياست به يك روند عادي تبديل شده است. در طول تاريخ ۷۵ ساله اين كشور،‌ هيچ دولتي نتوانسته است دوره پنج سال خود را تكميل كند. اين امر جايگاه بالاي نظاميان در ساختار سياسي اين كشور را نشان مي‌دهد. هدف از مقاله حاضر، بررسي تأثيرگذاري نظاميان بر راهبردهاي سياست خارجي  پاكستان است. بر اين اساس،‌ اين پژوهش با استفاده از روش كيفي و رويكرد توصيفي- تحليلي به دنبال پاسخ به اين سؤال است كه ارتش پاكستان چگونه بر راهبرد‌هاي سياست خارجي اين كشور تأثيرگذار بوده است؟ در پاسخ به سؤال مذكور اين فرضيه مطرح شده است كه «ارتش پاكستان با كنترل سه راهبرد اصلي سياست خارجي يعني ضرورت موازنه سازي داخلي و خارجي در برابر هند، مسأله ديوراند و ضرورت عدم شكل‌گيري دولت قوي در افغانستان و مبارزه با تروريسم توانسته است جايگاه عالي خود در ساخت سياسي اين كشور را حفظ نموده و به بازيگر اصلي در سياستگذاري خارجي تبديل شود». گردآوري منابع به صورت كتابخانه‌اي و استفاده از مجلات تخصصي و سايت‌هاي معتبر اينترنتي بوده است.