پيامدهاي همكاري دفاعي- امنيتي ايران و روسيه در بحران اوكراين (2022)

محدوديت‌هاي هنجاري و ساختاري نظام بين‌الملل و سياست‌هاي بلوك غرب در طي چهار دهه گذشته عليه ايران، سبب شده تا جمهوري اسلامي ايران در حوزه سياست‌هاي دفاعي- امنيتي خود همانند سياست خارجي به سمت‌وسوي «شرق‌گرايي» تمايل پيدا كند. پژوهش پيش‌رو به دنبال پاسخگويي به اين پرسش است كه همكاري‌هاي دفاعي- امنيتي ايران و روسيه در بحران اوكراين چه پيامدهايي مي‌تواند براي جمهوري اسلامي ايران به‌دنبال داشته باشد؟ روش پژوهش توصيفي- تحليلي است و گردآوري داده‌ها از طريق پيمايش محيطي و مراجعه به مقالات، كتب، گزارش‌ها و يادداشت‌هاي مرتبط با موضوع بوده كه توسط پژوهشگران دسته‌بندي و سپس تحليل‌شده است. همكاري‌هاي دفاعي- امنيتي ايران و روسيه داراي دو وجه تأثيرات مثبت و منفي براي جمهوري اسلامي ايران است. از جمله وجوه مثبت اين همكاري‌ها مي‌توان به تلاش براي همكاري‌هاي اقتصادي مشترك در جهت جلوگيري از انزواي جهاني بيشتر، تعامل و هماهنگي در فرايند انتقال قدرت از غرب جغرافيايي به شرق، ارتقاي توان تسليحاتي ايران، ارتقاي سطح بازدارندگي اشاره كرد. در بعد اثرگذاري منفي هم مي‌توان به تعميق شكاف دروني در ملت و حاكميت با توجه به بدبيني تاريخي به عملكرد روس‌ها، تشديد تحريم‌ها، امنيتي سازي همكاري‌هاي نظامي و تشديد تصويرسازي امنيتي از ايران به‌عنوان كشوري كه نقش مخرب در پيشبرد صلح و امنيت بين‌المللي دارد اشاره كرد.