بحران احزاب سياسي و جايگاه حزب جمهوري اسلامي در انسجام نيروهاي اسلام‌گرا (در آغاز انقلاب1357)

اين پژوهش باهدف تبيين نقش و جايگاه حزب جمهوري اسلامي در ايجاد همبستگي و اتحاد ميان نيروهاي اسلام‌گرا و بحران احزاب سياسي اوايل انقلاب سال 57 با رويكرد هانتينگتون؛ به فراگرد تحول حزب در چهار مرحله جناح‌گرايي، دوقطبي شدن، گسترش و نهادمندي مي‌پردازد و مساله اصلي مقاله مذكور عبارتست از اين‌كه؛ حزب جمهوري اسلامي در ابتداي پيروزي انقلاب 57 از چه نقش و جايگاهي در انسجام‌بخشي به نيروهاي اسلام‌گرا برخوردار بوده است؟ در اين پژوهش تلاش شده تا با روش تحليل محتواي توصيفي به اين تحقيق پرداخته شود كه حزب جمهوري اسلامي با رويكرد جناح‌گرايي بعد از انقلاب و حضور احزاب اسلامي در اين حزب، شاهد ورود اعضاي آن به كادر اجرايي– اداري و ساماندهي و انسجام نيروهاي اسلام گرا در نظام تازه ‌تأسيس جمهوري اسلامي ايران در ابتداي انقلاب بوده است كه با توجه به بحران قدرت در احزاب سياسي عملاً  عرصه حضور جريان‌هاي غيراسلامي سياسي رقيب در اوايل انقلاب (همچون جريان چپ و راست) تماماً محدود شد و منجربه انسجام نيروهاي اسلام گرا در ساختار بوروكراتيك بعد از انقلاب 57 گرديد.