بررسي تأثير سيستم‌ هاي كاري با عملكرد بالا بر اثربخشي فردي و سازماني با ميانجي ‌گري انعطاف‌ پذيري منابع انساني (مطالعه موردي: يك سازمان نظامي)

سازمان ‌ها براي دستيابي به بهترين نتايج، نيازمند مديريت اثربخش منابع انساني هستند. اقدامات مديريت منابع انساني مي‌تواند عملكرد سازمان را تحت تأثير قرار داده و در محيط پويا مزيت رقابتي پايدار و بقا براي سازمان‌ها ايجاد نمايد. سيستم كاري با عملكرد بالا يك مجموعه منسجم از اقدامات مرتبط در حوزه مديريت منابع انساني است كه موجب مي‌شود ضمن انتخاب و توسعه نيروهاي كاري اثربخش به‌منظور كسب اهداف و مقاصد سازمان، آنان را حفظ نموده و برانگيزاند. هدف پژوهش بررسي تأثير سيستم‌هاي كاري با عملكرد بالا بر اثربخشي فردي و سازماني با ميانجي‌گري انعطاف‌پذيري منابع انساني در يك سازمان نظامي است.  در اﯾﻦ راﺳﺘﺎ، ﺑﺮ اﺳﺎس پژوهش ﭘﯿﻤﺎﯾشي- مقطعي در يك سازمان نظامي با نمونه‌گيري هدفمند و در دسترس، تعداد 21 نفر از مديران و كارشناسان، انتخاب تا به تأييد مدل، تأثير سيستم‌هاي كاري با عملكرد بالا بر اثربخشي فردي و سازماني با ميانجي‌گري انعطاف‌پذيري منابع انساني به روش مدل‌سازي معادلات ساختاري به دست آيد. نتايج ضمن ارائه مدل نهايي نشان داد متغير انعطاف‌پذيري منابع انساني داراي بالاترين اندازه اثر 60 درصدي ممكن در مدل پژوهش است و با توجه به معناداري كل مسيرهاي مدل، تأثيرگزارترين مسير مدل با توجه به مقدار بالاي ضريب مسير، مسير تأثير سيستم كاري با عملكرد بالا بر انعطاف‌پذيري منابع انساني با مقدار 78 درصد است. با توجه به مقادير ضريب تعيين مدل، كل سنجه‌هاي مطرح‌شده در مدل، قدرت تبيين 65 درصدي تغييرات اثربخشي فردي و 70 درصدي اثربخشي سازماني را دارند. انعطاف‌پذيري منابع انساني در نقش ميانجي 35 درصد تأثير سيستم‌هاي كاري با عملكرد بالا بر اثربخشي فردي و 34 درصد تأثير سيستم‌هاي كاري با عملكرد بالا بر اثربخشي سازماني را تعديل مي‌كند. اگر سيستم‌هاي كاري با عملكرد بالا را با در نظر گرفتن درست مؤلفه‌هاي آن همچون طراحي شغل، سيستم پاداش، ساختار سازماني، سيستم اطلاعاتي و نيروها در نظر گرفت، مي‌توان تأثير زيادي در انعطاف‌پذيري منابع انساني سازمان ايجاد كرد و به تبع آن باعث ارتقاي اثربخشي فردي و سازماني گرديد.