الگوي ارزيابي كاركنان دانشي دانشگاهي

دنياي امروز دنياي فناوري و دانش ورزي بوده و دانشگاه‌ها نقش موتور محرك رشد و پيشرفت جامعه را بر عهده دارند و اين كاركنان دانشي دانشگاه هستند كه نقش راهبردي‌ در حركت رو به ‌جلو و پيشتازانه دانشگاه ايفاء مي‌كنند. با توجه به اهميت ذكر شده،  اين پژوهش به دنبال آن است كه الگوي ارزيابي كاركنان دانشي دانشگاه را ارائه نمايد. روش تحقيق مورد استفاده در اين پژوهش از نظر هدف كاربردي، توسعه اي و از نظر رويكرد كيفي و از نوع توصيفي- اكتشافي است. براي پاسخ به سؤال پژوهش يعني دستيابي به الگوي ارزيابي كاركنان دانشي دانشگاه ابتدا به سه الگوي ارزيابي كاركنان در منابع اسلامي، الگوي ارزيابي كاركنان دانشي در ادبيات موجود و الگوي ارزيابي كاركنان دانشي مبتني بر تجربيات دانشگاهي اقدام شد. سپس از طريق روش فراتركيب و تجزيه و تحليل آن الگوها، الگوي نهايي با 3 بعد اصلي، 13 بعد فرعي، 44 مؤلفه و 292 شاخص به دست آمد. محور دسته بندي بر مبناي ساحات سه گانه وجودي انسان يعني بينش، گرايش و كنش قرار گرفت و ابعاد فرعي ذيل اين محورها دسته‌بندي شد. بعد بينشي شامل 4 محور جهان‌بيني، قواي ادراكي، دانش عمومي و دانش تخصصي؛ بعد گرايشي شامل دو محور اخلاقيات و روحيات و بعد كنشي شامل 7 عنصر توانايي‌ها، شايستگي‌هاي عمومي مديريت، شايستگي‌هاي مديريت دانش، فعاليت‌هاي آموزشي، فعاليت‌هاي پژوهشي، فعاليت‌هاي علمي اجرايي و فعاليت‌هاي فرهنگي تربيتي است.