شناسايي و اولويت بندي پيشايندهاي همكاري ميان سازماني در سازمانهاي دفاعي

الزامات و شرايط حاكم بر محيط فعاليت سازمان‌ها را بيش‌ازپيش ناگزير به برقراري ارتباط با يكديگر نموده است، لذا همكاري بين سازماني نقش قابل‌توجهي در عملكرد سازمان‌ها ايفا مي‌نمايد؛ در اين راستا هدف پژوهش حاضر شناسايي عوامل موثر بر تقويت همكاري سازماني در يك يگان دفاعي است. اين تحقيق ازنظر هدف، پژوهشي اكتشافي و از نظر نوع استفاده، كاربردي است و با روش آميخته متوالي كيفي-كمي انجام شده است. مرحله كيفي با هدف شناسايي پيشايندهاي همكاري ميان سازماني انجام شده است. مشاركت‌كنندگان اين مرحله خبرگان حوزه ارتباطات بوده است. اطلاعات اين مرحله با مصاحبه نيمه ساختاريافته گردآوري و با روش تحليل مضمون تجزيه و تحليل شدند. اين الگو در بخش كمي اعتبارسنجي شد و پيشايندهاي شناسايي شده رتبه‌بندي شدند. جامعه آماري اين مرحله را كاركنان يكي از يگان‌هاي دفاعي تشكيل داده‌اند. نمونه‌گيري با روش تصادفي انجام شد. داده‌هاي اين مرحله با كمك پرسشنامه گردآوري و با روش تحليل عاملي و مدل معادلات ساختاري در نرم‌افزار پي.آل. اس تجزيه و تحليل شد. پيشايندهاي شناسايي شده براي تقويت همكاري ميان سازماني در سه طبقه اصلي دسته‌بندي شدند: عوامل سازماني (تعيين راهبرد همكاري، ساختار هماهنگ، اعتماد سازماني و اهداف مشترك )، عوامل انساني (ويژگي هاي فرماندهان و ظرفيت منابع انساني) و عوامل محيطي (بحران هاي محيطي و وجه و اعتبار يگان‌هاي دفاعي). يافته‌هاي كمي نيز نشان داد دسته‌بندي انجام شده قابل تأييد است .الگوي ارائه‌شده مي‌تواند به افزايش همكاري سازماني يگان‌هاي دفاعي با ساير سازمان‌ها براي ايفاي نقش مؤثرتر كشور ياري برساند و باعث افزايش قدرت دفاعي كشور شود.