تأثير ژئوپليتيك مقاومت بر شكل‌گيري نظم جديد جهاني و الزامات نظم‌سازي عادلانه

حوادث و روندهاي كنوني نشان مي‌دهد نظم جهاني در حال تغيير است. در اين ميان، ظهور و شكل‌گيري محور مقاومت به عنوان يك كيان هويتي و يك مجموعه امنيتي منطقه‌اي در سال‌هاي پس از پيروزي انقلاب اسلامي، پديده‌اي است كه بسياري از مناسبات منطقه‌اي و بين‌المللي را دستخوش تغيير كرده است. بر اين اساس، اين مقاله ضمن بررسي تأثير ژئوپليتيك مقاومت بر شكل‌گيري نظم جديد جهاني به دنبال پاسخ به اين سؤال است كه الزامات نظم‌سازي عادلانه چيست؟ در اين مقاله براي گردآوري داده‌ها از منابع كتابخانه‌اي و برخط و براي تحليل يافته‌ها از روش توصيفي تحليلي استفاده شده است. يافته‌هاي مقاله نشان مي‌دهد نظم‌سازي جهاني در دوران مدرن بر اساس چهار رويكرد «واقع‌گرا بودن»، «از بالا بودن»، «هژمونيك بودن» و «ملي‌گرايانه بودن» صورت گرفته است. در مقابل، نظم‌سازي مطلوب انقلاب اسلامي بايد واجد خصايص اساسي «ايده‌گرا و واقع‌گرا بودن»، «از پايين بودن»، «غيرهژمونيك بودن» و «فراملي‌گرايانه بودن» باشد. ژئوپليتيك مقاومت به عنوان مجموعه‌اي از بازيگران دولتي و غيردولتيِ ضد نظم كنوني بايد تلاش كنند نظم جهاني را بر اساس خصايص چهار گانه فوق شكل دهد. بررسي سوابق عملكرد محور مقاومت و توفيق نسبي اين محور در نظم‌سازي در منطقه غرب آسيا و تأثيرگذاري بر نظم جديد جهاني نشان مي‌دهد محور مقاومت در چارچوب و بر اساس اين بايسته‌ها كنشگري كرده است.