قابليت ها و محدوديت هاي برندسازي گردشگري ايران در رقابت با كشورهاي خاورميانه

امروزه با توجه به اهميت صنعت گردشگري در سطح بين المللي، اكثر كشورها سعي دارند با برنامه ريزي هاي مناسب در محيط رقابتي به وجود آمده، جايگاه رقابتي و متعاقب آن كيفيت زندگي اجتماعات خود را با درآمدزايي بيشتر در اين زمينه بهبود بخشند. هدف از اين تحقيق، بررسي قابليت ها و محدوديت هاي برند سازي گردشگري ايران در رقابت با كشورهاي خاورميانه است. در اين تحقيق از داده هاي پرسشنامه اي در بازه زماني (2019-2020) استفاده شده است. براي تحليل داده ها از مدل هاي متا سوات و مورفول بهره گرفته شده است.يافته هاي اين تحقيق نشان داد كه ازنظر شاخص جذب گردشگري ايران در ميان 5 امتياز ممكن 3 امتياز به دست آورده است.كشورهاي تركيه، امارات متحده عربي با امتياز 3.80، قطر با امتياز 3.30 و عربستان سعودي با امتياز 3.20 به ترتيب داراي بيشترين رتبه و كشورهاي سوريه و عراق با امتياز 2 و 2.20 در پايين ترين رتبه قرار دارند. ازنظر شاخص درآمدزايي، كشورهاي تركيه، امارات متحده عربي، قطر و عربستان سعودي هر كدام به ترتيب با امتياز 3.30 داراي بيشترين رتبه و كشورهاي سوريه و عراق با امتياز 2.90 و 2.80 در پايين ترين رتبه قرار دارند. سناريو تا 2030 براي كشور ايران ارائه شد كه در روند برند سازي گردشگري اين كشور تأثيرگذار خواهند بود. به طوري كلي نتايج نشان داد كه وضعيت برند سازي گردشگري كشور ايران در شرايط ناپايداري نسبت به كشورهاي رقيب منطقه قرار دارد و نياز به تغيير استراتژي بنيادي در اين حوزه ضرورت دارد.