واكاوي عوامل مؤثر بر ارتباطات ميان‌فرهنگي گردشگري در ميان گردشگران (مورد مطالعه: شهر همدان)

امروزه گردشگري در دنياي مدرن به روشي مؤثر براي دستيابي به محيط و فرهنگ از طريق ارتباطات ميان‌فرهنگي تبديل شده است. با وجود ظرفيت و اهميت ارتباطات ميان‌فرهنگي براي تحقق توسعه اقتصادي بلندمدت، متأسفانه اين مهم در مراحل برنامه‌ريزي پروژه‌هاي توسعه گردشگري ناديده گرفته مي‌شود. همين موضوع انگيزه اصلي اين پژوهش بوده تا به واكاوي عوامل مؤثر بر ارتباطات ميان‌فرهنگي گردشگري بپردازد. روش اين پژوهش كيفي و مبتني بر نظريه داده‌بنياد (گراندد تئوري) با شيوة گليزر است. داده‌ها با روش نمونه‌گيري گلوله برفي و با استفاده از ابزار مصاحبه‌ نيمه‌ساختاريافته‌ عميق گردآوري شدند. پس از انجام مصاحبه‌ با پانزده نفر از خبرگان و فعالان صنعت‌گردشگري شهر همدان و بررسي و تفسير داده‌ها 26 زير مقوله در قالب شش مقوله اصلي زير استخراج و مدل نهايي پژوهش با استفاده از نرم‌افزار اطلس– تي ارائه شد: ويژگي‌هاي شخصي، ويژگي‌هاي فرهنگي- اجتماعي، آموزش، محتواسازي و توليد دانش ميان‌فرهنگي گردشگري، مديريت و برنامه‌ريزي، بهداشت و ايمني محيط، و رسانه و فناوري اطلاعات و ارتباطات ميان‌فرهنگي گردشگري. نتايج اين پژوهش مسيري يكپارچه براي مديران و كارآفرينان صنعت‌گردشگري پيشنهاد مي‌كند تا سطح بالايي از ارتباطات و شايستگي‌هاي ميان‌فرهنگي را براي گردشگران توسعه دهند.