ارائه چارچوبي جهت افزايش رغبت گردشگران خارجي براي سفر به ايران با تأكيد بر قدرت نرم

در دهه‌هاي گذشته مفهومي كليدي در روابط بين‌المللي و قدرت مطرح شد كه به جاي تأكيد بر جنبه‌هاي سخت و قهري قدرت، روي ابعادي چون ديپلماسي، فرهنگ، هنر و تبليغات تأكيد دارد. اين مفهوم، قدرت نرم ناميده مي‌شود. قدرت نرم روي پرستيژ و وزن بين‌المللي كشورها اثرگذار است. پژوهش حاضر در تلاش است تا نقش قدرت نرم و مؤلفه‌هاي آن را روي جذب گردشگران خارجي توصيف كند. از اين رو از نظر جهت‌گيري، مطالعه‌اي كاربردي و از بعد هدف، اكتشافي است. جامعه نظري پژوهش، خبرگان و كارشناسان حوزه قدرت نرم و گردشگري هستند. 15 نفر به صورت قضاوتي و در دسترس به عنوان نمونه انتخاب شدند كه براي روش‌هاي خبره‌محور، حجم مناسبي است. براي انجام پژوهش از طريق مرور پيشينه گردشگري و قدرت نرم، 27 عامل استخراج شد. اين عوامل با آزمون بينم غربال شدند. 17 عامل به دليل ضريب معناداري بالاي 5 درصد كنار گذاشته شدند. 10 عامل باقيمانده با تكنيك تحليل تأثير متقابل مورد بررسي قرار گرفتند. چهار عامل برگزاري موفق رويدادهاي سياسي، هنري، علمي، ورزشي و ادبي در سطح جهاني، حضور شركت‌هاي خارجي در فضاي كسب‌و‌كار كشور، فضاي مجازي و شبكه‌هاي اجتماعي و تقويت روحيه تساهل در بين گروه‌هاي مرجع با نفوذ در جامعه، بيشترين تأثير را روي افزايش رغبت گردشگران خارجي براي سفر به ايران داشتند. اين تحقيق مجددا با ديمتل اجرا شد. نتايج با هم مشابهت زيادي داشتند و همين چهار عامل به عنوان عوامل اثرگذار انتخاب شدند. روش‌هاي ديمتل و تحليل تأثير متقابل به دليل استفاده از تحليل ساختاري، مبتني بر رويكرد واقع‌گرايي انتقادي هستند.