اثر مشاركت پدر در فرزندپروري، مهارت حل مسئله و تنظيم شناختي هيجان بر رضايت زناشويي از طريق تاب‌آوري و همدلي عاطفي

هدف ارائه ي مدل ساختاري رضايت زناشويي بر اساس مشاركت پدر در فرزندپروري، مهارت حل مسئله و تنظيم شناختي هيجان از طريق ميانجي گري تاب آوري خانواده و همدلي عاطفي در مادران داراي كودك فلج مغزي بود. پژوهش، توصيفي پيمايشي و از نوع معادلات ساختاري بود. جامعه آماري مادران داراي كودك فلج مغزي شهر رشت به تعداد 240 نفر در سال 1401 بودند. مادران موردبررسي با روش هدفمند و بعد از همتاسازي كودكان فلج مغزي بر اساس سن و سيستم طبقه‌بندي عملكرد حركتي درشت، با جدول كرجسي و مورگان 148 نفر انتخاب شدند. داده ها با استفاده از پرسشنامه هاي، رضايت زناشويي انريچ (ENRICH)، تست فرزندپروري آلاباما (فرم والد)، حل مسئله خانواده، تنظيم هيجان، تاب‌آوري خانواده، همدلي عاطفي، جمع آوري و با نرم‌افزارهاي (SPSS V. 28) و (Lisrel V. 10)، تجزيه‌وتحليل شدند. نتايج نشان داد بين مشاركت پدر در فرزندپروري، مهارت حل مسئله، تنظيم شناختي هيجان، تاب‌آوري خانواده و همدلي عاطفي با رضايت زناشويي رابطه مستقيم وجود داشت. بين مشاركت پدر در فرزندپروري، مهارت حل مسئله و تنظيم شناختي هيجان از طريق ميانجي تاب‌آوري خانواده و همدلي عاطفي با رضايت زناشويي رابطه غيرمستقيم وجود داشت. بايد با آموزش‌هاي مناسب باعث توسعه و تقويت مشاركت پدر در فرزندپروري، مهارت حل مسئله، تنظيم شناختي هيجان، تاب‌آوري خانواده و همدلي عاطفي شد تا از اين طريق بر ميزان رضايت زناشويي در اين زوجين افزوده شود.