بررسي تأثير آموزش خوددلسوزي شناختي بر بهزيستي ذهني و كفايت اجتماعي دانش‌آموزان مبتلا به افسردگي

هدف پژوهش حاضر بررسي تأثير آموزش خود دلسوزي شناختي بر بهزيستي ذهني و كفايت اجتماعي دانش آموزان مبتلا به افسردگي بود. پژوهش حاضر نيمه آزمايشي با طرح پيش آزمون- پس آزمون و پيگيري با گروه كنترل بود. جامعه آماري اين پژوهش شامل كليه دانش آموزان دختر افسرده مراجعه كننده به هسته مشاوره آموزش و پرورش شهر پلدختر در سال1399 -1398 تشكيل مي دادند. با استفاده از روش نمونه‌گيري در دسترس تعداد 30 نفر از آن ها (15 نفر گروه آزمايش و 15 نفر گروه گواه) پس از تشخيص اختلال افسردگي و سپس مصاحبه باليني، به عنوان نمونه انتخاب شدند. ابزار اندازه گيري در اين پژوهش، پرسشنامه هاي افسردگي بك- ويرايش دوم، بهزيستي ذهني تانت و همكاران و كفايت اجتماعي فلنر و همكاران  بود. گروه آزمايش طي 8 جلسه يك ساعته، هفته اي يك جلسه تحت آموزش خوددلسوزي شناختي قرار گرفت. بعد از اتمام جلسات آموزشي، از هر دو گروه آزمايش و كنترل پس آزمون و مجدداً دو ماه بعد، از هر دو دو گروه پيگيري به عمل آمد. داده ها با استفاده از آزمون هاي آماري تحليل كوواريانس چند متغيره تجزيه و تحليل شدند. در گروه آزمايش افزايش معني داري در بهزيستي ذهني و كفايت اجتماعي بعد از دريافت آموزش مشاهده شد، اين نتايج در مرحله پيگيري نيز حفظ شد. باتوجه به نتايج حاصله، آموزش خوددلسوزي شناختي براي افزايش ميزان بهزيستي ذهني و كفايت اجتماعي در دانش آموزان مبتلا به اختلال  افسردگي توصيه مي شود.