مقايسه اثربخشي درمان مبتني بر پذيرش و تعهد و درمان شناختي- رفتاري بر ويژگي‌هاي شخصيتي مادران داراي فرزند مبتلا به اختلال طيف اوتيسم

پژوهش حاضر باهدف مقايسه اثربخشي درمان مبتني بر پذيرش و تعهد و درمان شناختي- رفتاري بر ويژگي هاي شخصيتي مادران داراي فرزند مبتلا به اختلال طيف اوتيسم انجام شد. اين مطالعه يك پژوهش نيمه آزمايشي با طرح پيش آزمون-پس آزمون و گروه كنترل بود. 45 مادر داراي فرزند مبتلا به اختلال طيف اوتيسم به روش نمونه گيري در دسترس انتخاب شدند و به‌طور مساوي و تصادفي در دو گروه آزمايش و يك گروه كنترل (هر گروه 15 نفر) جايگزين شدند. گروه‌هاي آزمايش 8 جلسه 90 دقيقه‌اي به تفكيك تحت درمان مبتني بر پذيرش و تعهد و درمان شناختي- رفتاري قرار گرفتند، درحالي‌كه اعضاي گروه كنترل در اين برنامه ها شركت نكردند. آزمودني ها با استفاده از پرسشنامه پنج عامل بزرگ شخصيت (1987) مورد ارزيابي قرار گرفتند. داده ها با استفاده از تحليل كوواريانس تك‌متغيري و چندمتغيري تحليل شدند. يافته هاي پژوهش حاكي از آن بود كه درمان مبتني بر پذيرش و تعهد بر ويژگي برونگرايي و درمان شناختي- رفتاري بر ويژگي مسئوليت پذيري اين گروه از افراد مؤثر بود ه است (01/0 P). همچنين، بررسي تفاوت ميان اثربخشي درمان مبتني بر پذيرش و تعهد و درمان شناختي- رفتاري نشان داد ميان تأثيرگذاري اين دو روش درماني بر ويژگي هاي شخصيتي برونگرائي و مسئوليت پذيري تفاوت معناداري وجود داشت (05/0 P). از يافته هاي اين پژوهش مي توان نتيجه گرفت كه برنامه هاي درمان مبتني بر پذيرش و تعهد و درمان شناختي- رفتاري مي توانند نقش مهمي در تعديل ويژگي هاي شخصيتي مادران داراي فرزند مبتلا به اختلال طيف اوتيسم ايفا كنند.