اثربخشي نمايش‌درماني بر مبناي ذهني‌سازي بر توجه پايدار كودكان با اختلال نارسايي توجه/ بيش‌فعالي

هدف از اين پژوهش اثربخشي نمايش درماني بر مبناي ذهني سازي بر توجه پايدار كودكان با اختلال نارسايي توجه/ بيش فعالي بود. روش پژوهش از نوع نيمه آزمايشي با طرح پيش‌آزمون – پس‌آزمون و پيگيري با گروه گواه بود. جامعۀ آماري پژوهش شامل تمامي دانش آموزان سنين 9 تا 11 ساله با اختلال نارسايي توجه / بيش فعالي شهر زنجان در سال تحصيلي 1402-1401 بود. حجم نمونه شامل 30 نفر (15 نفر گروه آزمايش و 15 نفر گروه گواه) از جامعه آماري به شيوه نمونه گيري هدفمند انتخاب شده و در دو گروه گواه و آزمايش جايگماري شدند. براي گروه آزمايشي، بسته  نمايش درماني بر مبناي ذهني سازي اجرا شد در حاليكه گروه گواه در فهرست انتظار باقي ماندند. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه اختلال نارسايي توجه/ بيش فعالي كانرز (2007) و آزمون عملكرد پيوسته ديداري و شنيداري يكپارچه (2018) بود. نتايج نشان داد كه بسته نمايش درماني بر مبناي ذهني سازي بر بهبود توجه پايدار در مراحل پس آزمون و پيگيري تأثير معني دار داشته است. يافته هاي اين پژوهش اطلاعات مفيدي را در ارتباط با بسته نمايش درماني بر مبناي ذهني سازي فراهم مي كند و مشاوران و روان شناسان مي توانند براي بهبود توجه پايدار در كودكان با نارسايي توجه/ بيش فعالي از اين مداخله استفاده نمايند.