اثربخشي بازي ‌درماني شناختي- رفتاري بر اضطراب اجتماعي و خود پنداشت تحصيلي دانش‌آموزان داراي لكنت زبان

پژوهش حاضر باهدف بررسي اثربخشي بازي‍درماني شناختي- رفتاري بر اضطراب اجتماعي و خودپندارۀ تحصيلي دانش آموزان مقطع ابتدايي داراي لكنت زبان انجام شد. روش از لحاظ هدف، كاربردي و از جنبه گردآوري اطلاعات، نيمه آزمايشي از نوع پيش آزمون، پس آزمون با گروه كنترل بود. جامعه آماري، شامل كليۀ دانش آموزان مقطع ابتدايي داراي لكنت زبان شهر شيراز بودند كه از اين تعداد، 30 نفر به‌صورت نمونه گيري در دسترس انتخاب شدند. ابزار تحقيق، پرسشنامۀ اضطراب اجتماعي (LSAS-SR) و پرسشنامۀ خودپندارۀ تحصيلي بر روي هر دو گروه اجرا شد و گروه آزمايش به مدت 10 جلسۀ 60 دقيقه اي تحت مداخله قرار گرفت. داده ها با استفاده از آزمون تحليل كوواريانس تك متغيره و چند متغيره در SPSS-24 مورد تجزيه‌وتحليل قرار گرفتند. يافته ها نشان داد كه بين ميانگين نمرات گروه‍هاي مورد مقايسه تفاوت معناداري در اضطراب اجتماعي در پس آزمون وجود دارد كه بيانگر اين است كه ميانگين نمرات اضطراب اجتماعي در گروه آزمايش (53.93) نسبت به گروه گواه (57.06) به‌طور معناداري كاهش يافته است دارد. همچنين بين ميانگين نمرات گروه‍هاي مورد مقايسه تفاوت معناداري در خودپنداره تحصيلي در پس آزمون وجود دارد كه بيانگر اين است كه ميانگين نمرات خودپنداره تحصيلي در پس آزمون در گروه آزمايش (47.66) نسبت به گروه گواه (43.36) به‌طور معناداري افزايش يافته است. لذا فرض تحقيق مبني بر اثربخشي بازي‍درماني شناختي- رفتاري بر اضطراب اجتماعي و خودپنداره تحصيلي دانش آموزان مقطع ابتدايي داراي لكنت زبان تأييد مي گردد.