مقايسه انزواي اجتماعي و بهزيستي رواني در دانش‌آموزان مبتلا به ناتواني يادگيري خاص و عادي

هدف از پژوهش حاضر مقايسه انزواي اجتماعي و بهزيستي رواني در دانش‌آموزان مبتلا به ناتواني يادگيري خاص و عادي بود. پژوهش حاضر توصيفي از نوع پژوهش‌هاي علي- مقايسه‌اي بود. جامعه آماري پژوهش حاضر شامل كليه دانش‌آموزان با ناتواني يادگيري و عادي شهر اروميه در سال تحصيلي 1402-1401 بود. كه از اين جامعه با استفاده از نمونه‌گيري هدفمند، نمونه‌اي با حجم 34 نفر (17 دانش‌آموز مبتلا به ناتواني يادگيري خاص و 17 دانش‌آموز عادي) براي هر گروه انتخاب شدند. گروه دانش‌آموزان مبتلا به ناتواني يادگيري توسط معلم و توسط يك متخصص روان‌شناسي و آموزش كودكان با نيازهاي خاص تشخيص دريافت كردند. براي جمع‌آوري داده‌ها از پرسشنامه ارزيابي انزواي اجتماعي آشر و همكاران (1984) و پرسشنامه‌ي بهزيستي كودكان استرلينگ استفاده شد. براي تجزيه و تحليل داده‌ها آزمون تحليل كواريانس به كار گرفته شد. نتايج پژوهش نشان داد كه انزواي اجتماعي و بهزيستي رواني دانش‌آموزان داراي ناتواني يادگيري خاص و دانش‌آموزان عادي تفاوت معني‌دار دارد (0.05 P).بنابراين مي‌توان گفت دانش‌آموزان داراي ناتواني يادگيري خاص نيازمند دريافت مداخلات موثر جهت بهبود انزواي اجتماعي و بهزيستي رواني مي‌باشند.