تأثير مداخله روانشناسي مثبت بر خودكارآمدي، تاب‌آوري و اميد به زندگي مادران كودكان با ناتواني هوشي

هدف اين پژوهش بررسي تأثير آموزش مهارت‌هاي روانشناسي مثبت نگري بر خودكارآمدي، تاب‌آوري و اميد به زندگي مادران كودكان با ناتواني هوشي بود. روش پژوهش نيمه تجربي از نوع طرح پيش آزمون-پس آزمون و پيگيري با گروه كنترل بود. نمونه‌اي به حجم 20 نفر از مادران داراي كودك كم‍توان ذهني به روش هدفمند انتخاب شد و اين افراد در دو گروه آزمايش و كنترل (هركدام 10 نفر) گمارده شدند. اطلاعات موردنياز از طريق سه پرسش‌نامه ي خودكارآمدي عمومي شرر، اميد اشنايدر و همكاران و تاب‌آوري كانر و ديويد سون، جمع آوري شد. افراد قبل از انجام مداخله مورد ارزيابي قرار گرفتند، سپس آموزش روانشناسي مثبت براي گروه آزمايش در 6 جلسه اجرا شد و ارزيابي مجدد در مرحله ي پس آزمون و پيگيري انجام گرفت. داده ها با تحليل واريانس اندازه ‍گيري مكرر بررسي شدند. نتايج نشان داد كه مداخله روانشناسي مثبت باعث ارتقاي خودكارآمدي، تاب‌آوري و اميد به زندگي در مادران كودكان با ناتواني هوشي شد؛ بنابراين، پيشنهاد مي‍شود از اين مداخله براي ارتقاي خودكارآمدي، تاب‌آوري و اميد به زندگي مادران كودكان با ناتواني هوشي استفاده شود.