ارتباط بين تبعيت از درمان و خطر بيماري قلبي‌عروقي در بيماران داراي استنت عروق كرونري

زمينه و هدف يكي از نگراني هاي پرستاران و پزشكان تبعيت بيماران قلبي از درمان تجويزشده است. در ايران آمار دقيقي از ميزان تبعيت بيماران داراي استنت عروق كرونر از درمان دردسترس نيست و طبقه بندي خطر بيماري قلبي عروقي در اين بيماران بررسي نشده است. اين مطالعه باهدف تعيين ارتباط بين تبعيت از درمان و خطر بيماري قلبي عروقي در بيماران با استنت عروق كرونر قلبي انجام شده است.روش بررسي اين مطالعه يك مطالعه مقطعي توصيفي است كه از تير تا شهريور سال 1400 و در بيمارستان شهيد مدني تبريز انجام شد. 200 بيمار كه طي 1 سال گذشته تحت اقدام مداخله كرونر قلبي قرار گرفته بودند به روش نمونه گيري تصادفي ساده وارد مطالعه شدند. براي جمع آوري داده ها از پرسش نامه هاي اطلاعات فردي اجتماعي، تبعيت از درمان و مقياس خطر فرامينگهام استفاده شد. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 22 تحليل شدند. در آمار توصيفي از توزيع فراواني و جهت مقايسه متغيرهاي مطالعه از ضريب همبستگي پيرسون، آزمون تي و تحليل واريانس يك طرفه استفاده شد.يافته ها ميانگين سني بيماران 10/62±61/6 بود. بيشتر بيماران مرد (60/5 درصد) و متأهل (68 درصد) بودند. ميانگين نمره تبعيت از درمان در بين بيماران 8/48±41/50 بود كه نشان دهنده وضعيت متوسط تبعيت ايشان از درمان بود. بيماران در قسمت هاي رعايت رژيم غذايي و داشتن فعاليت منظم نسبت به رعايت رژيم دارويي وضعيت نامناسبي داشتند، به طوري كه بيشتر آن ها از غذاي پرچرب استفاده مي كردند (87 درصد) و كمترين فعاليت ورزشي در هفته را داشتند (92/4 درصد)، اما داروهاي تجويزشده را به موقع مصرف مي كردند (70/3 درصد). براساس نمره فرامينگهام، مردان 2 برابر بيشتر از زنان در معرض خطر ابتلا به بيماري قلبي عروقي بودند و به طوركلي بين تبعيت از درمان و خطر بيماري قلبي عروقي در بيماران استنت گذاري شده ارتباط معني داري وجود داشت، به طوري كه با افزايش تبعيت از درمان در بين بيماران از خطر بيماري قلبي عروقي طي 10 سال آينده در ايشان كاسته مي شود (P 0/001 و r=0/250).نتيجه گيري باتوجه به اينكه بين تبعيت از درمان و خطر بيماري قلبي عروقي در بيماران استنت گذاري شده ارتباط معني داري وجود دارد و با عنايت بر اينكه اين بيماران تبعيت از درمان ضعيفي در رعايت رژيم غذايي كم چرب و فعاليت منظم روزانه داشتند، بنابراين پيشنهاد مي شود پرستاران در برنامه هاي آموزش به بيمار خود بر رعايت رژيم غذايي كم چرب و داشتن فعاليت منظم روزانه توسط بيماران تأكيد كنند و به شناسايي موانع تحقق اين امر بپردازند، تا بدين وسيله با افزايش تبعيت بيماران از درمان، خطر بيماري قلبي عروقي طي 10 سال آينده در ايشان كاسته شود.