ارتباط بين استدلال اخلاقي و نگرش درمورد آتانازي در پرستاران بيمارستان‌هاي كودكان تهران

زمينه و هدف مواجه شدن پرستاران كودكان با چالش هاي اخلاقي در محيط كار حرفه اي امري اجتناب ناپذير است. يكي از دو راهي هاي اخلاقي كه همواره براي پرستاران چالش برانگيز بوده است، مسئله آتانازي است كه با چالش هاي قانوني، ديني و فرهنگي گسترده اي همراه است. اين مطالعه باهدف تعيين ارتباط بين استدلال اخلاقي و نگرش درمورد آتانازي در پرستاران بيمارستان هاي كودكان انجام شد.روش بررسي اين مطالعه مقطعي بر روي تعداد 194 نفر از پرستاران شاغل در بيمارستان هاي كودكان دانشگاه علوم پزشكي تهران انجام شد. جمع آوري اطلاعات به صورت الكترونيكي و حضوري با استفاده از يك پرسش نامه 3 بخشي شامل فرم اطلاعات جمعيت شناختي، پرسش نامه استدلال اخلاقي و پرسش نامه نگرش درباره آتانازي انجام شد. داده هاي جمع آوري شده با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 26 تجزيه و تحليل شدند.يافته ها ميانگين نمره استدلال اخلاقي پرستاران 10/33±42/92 و ميانگين نمره نگرش در مورد آتانازي 0/12±2/65 بود. بين نمره استدلال اخلاقي و سن، سابقه كاري پرستاران، جنسيت، وضعيت تأهل، سطح تحصيلات و سابقه شركت در دوره هاي اخلاق ارتباط معناداري وجود نداشت، اما محل خدمت سبب ايجاد تفاوت معنادار در نمره استدلال اخلاقي شد. نمره نگرش درمورد آتانازي با هيچ كدام از متغير هاي جمعيت شناختي به جز محل خدمت ارتباط معناداري نداشت. نتايج حاصل از آزمون همبستگي پيرسون نشان داد كه بين نمره استدلال اخلاقي و نگرش درمورد آتانازي ارتباط منفي معناداري وجود دارد (0/60-=r) (P #60;0/001).نتيجه گيري ميانگين نمره استدلال اخلاقي پرستاران كودكان در سطح متوسط بود و نگرش منفي درمورد آتانازي داشتند. نتايج نشان داد پرستاران با مهارت استدلال اخلاقي بالاتر، نگرش منفي تري درمورد آتانازي داشتند. پرستاران بخش هاي ويژه و اورژانس نمره استدلال اخلاقي پايين تر و نگرش مثبت تري درمورد آتانازي داشتند. سابقه شركت در كارگاه هاي اخلاق پرستاري ارتباط معناداري با نمره استدلال اخلاقي و نگرش درمورد آتانازي نداشت. با استناد به يافته هاي اين پژوهش، جهت اطمينان از كيفيت مراقبت ها، بر لزوم برگزاري برنامه هاي آموزشي جامع جهت تقويت استدلال اخلاقي پرستاران كودكان و ارتقاي درك آن ها از آتانازي تأكيد مي شود.