عنوان مقاله :
بررسي اضطراب، افسردگي و استرس پس از سانحه در دوران كوويد-19 در افراد تحت درمان با داروهاي تضعيفكننده سيستم ايمني
پديد آورندگان :
احساني ، مريم دانشگاه علوم پزشكي ايران - مركز تحقيقات مراقبتهاي پرستاري و مامايي، دانشكده پرستاري مامايي - گروه داخلي جراحي , سيدفاطمي ، نعيمه دانشگاه علوم پزشكي ايران - مركز تحقيقات مراقبت هاي پرستاري و مامايي، دانشكده پرستاري مامايي , حقاني ، شيما دانشگاه علوم پزشكي ايران - مركز تحقيقات مراقبت هاي پرستاري و مامايي، دانشكده پرستاري مامايي , عباسي ، اميرحجت دانشگاه علوم پزشكي ايران - مركز تحقيقات مراقبت هاي پرستاري و مامايي، دانشكده پرستاري مامايي
كليدواژه :
اضطراب , افسردگي , اختلال استرس پس از سانحه , داروهاي تضعيفكننده سيستم ايمني , كوويد-19
چكيده فارسي :
زمينه و هدف مصرف مداوم داروهاي تضعيفكننده سيستم ايمني عليرغم تأثيرات فراوان بر كنترل و درمان بعضي از بيماريها باعث آسيبپذيري بيشتر در ابتلا به بيماريهاي عفوني مانند كوويد-19 ميشوند و همين موضوع ميتواند زمينه را براي ايجاد اضطراب و به دنبال آن افسردگي و علائم استرس پس از سانحه ايجاد كند. ازاينرو اين مطالعه باهدف تعيين اضطراب، افسردگي و علائم استرس پس از سانحه در در افراد تحت درمان با داروهاي تضعيفكننده سيستم ايمني در دوران كوويد-19 انجام شد. روش بررسي اين مطالعه توصيفيمقطعي بر روي 330 نفر از افراد تحت درمان با داروهايتضعيفكننده سيستم ايمني نظير افراد تحت پيوند عضو، بيماريهاي خودايمني و سرطان در مراكز آموزشي و درماني فيروزگر و رسول اكرم از تيرماه تا دي ماه سال 1401 انجام شد. روش نمونهگيري مستمر بود و ابزارهاي مورداستفاده پرسشنامه جمعيتشناختي و بيماري، پرسشنامه اضطراب و افسردگي بيمارستاني و پرسشنامه تجديدنظريافته مقياس تأثير حوادث بود. تجزيهوتحليل يافتهها با SPSS نسخه 16 در سطح معنيداري 0/05 و آمار توصيفي (فراواني و ميانگين و انحرافمعيار) و آمار استنباطي (آزمون تي مستقل، تحليل واريانس و ضريب همبستگي پيرسن) انجام شد.يافتهها در اين پژوهش ميانگين سني افراد موردپژوهش، 12/95±51/35 سال بود و 148 نفر از افراد شركتكننده زن (44/8 درصد) بودند. اكثريت بيماران در اين مطالعه، داراي اضطراب و افسردگي در سطح عادي بودند (بهترتيب 91/2 و 92/1 درصد). ميانگين نمره كل بيماران در علائم استرس پس از سانحه هم 27/71 از 88 بود. بهعلاوه اضطراب و افسردگي با هيچكدام از مشخصات فردي، بيماري و اطلاعات مربوط به كوويد-19 و واكسن افراد موردپژوهش ارتباط معنيدار آماري نداشتند و فقط بين سطح درآمد با نمره كل علائم استرس پس از سانحه ارتباط معنيدار آماري وجود داشت (0/043=P). نتيجهگيري در اين پژوهش افراد دريافتكننده داروهاي تضعيفكننده سيستم ايمني، عليرغم اينكه مستعد ابتلا به كوويد-19 بودند، اما اضطراب و افسردگي آنها درسطوح عادي بود و در علائم استرس پس از سانحه نمراتي پايينتر از ميانه نمرات را كسب كردند. اين نتيجه ميتواند از ميزان نگرانيهاي موجود درباره سلامت روان اين دسته از بيماران بكاهد. مطالعهاي با استفاده از ديگر پرسشنامههاي روانشناختي و يا مطالعه كيفي درباره تجارب اين بيماران در بازه همهگيري كوويد-19 در آينده پيشنهاد ميشود.
عنوان نشريه :
پرستاري ايران
عنوان نشريه :
پرستاري ايران