ارتباط انطباق‌پذيري شغلي با تمايل به ماندگاري شغلي در پرستاران بخش‌هاي مراقبت ويژه

زمينه و هدف جابه‌جايي كاركنان يك پديده رايج است كه امروزه بسياري از سازمان‌ها با آن مواجه هستند. سازمان‌ها، در استخدام و رشد كارمندان سرمايه‌گذاري بسيار زيادي مي‌كنند؛ بنابراين هر شركت سعي مي‌كند از ترك شغل كارمند جلوگيري كند. يكي از دلايل ترك شغل پرستاران مي‌تواند عدم انطباق‌پذيري شغلي باشد. انطباق‌پذيري، منابع و توانايي‌هايي به شمار مي‌رود كه به افراد اين امكان را مي‌دهند تا رفتارهاي خود را با محدوديت‌هاي موقعيتي و محيطي خاص منطبق كنند. بنابراين اين پژوهش با هدف تعيين ارتباط انطباق‌پذيري شغلي با تمايل به ماندگاري شغلي در پرستاران بخش‌هاي مراقبت ويژه مراكز آموزشي درماني دانشگاه علوم‌پزشكي ايران انجام شد.روش بررسي اين يك مطالعه مقطعي است كه در سال 1401-1402 انجام شد. محيط پژوهش بخش‌هاي ويژه در 7 مركز آموزشي درماني وابسته به دانشگاه علوم‌پزشكي ايران بود و جامعه پژوهش پرستاران شاغل (داراي حداقل 6 ماه سابقه كار مستمر) در اين بخش‌ها بودند كه به‌صورت تصادفي طبقه‌اي 220 نفر از آن‌ها در شيفت‌‌هاي مختلف انتخاب شدند. داده‌ها با استفاده از پرسش‌نامه‌هاي الكترونيك جمعيت‌شناختي، انطباق‌پذيري شغلي (شامل 4 بعد دغدغه، كنجكاوي، كنترل و اعتماد) و تمايل به ماندگاري (شامل 3 بعد سازگاري، قرباني كردن و ارتباطات) جمع‌آوري شدند. براي توصيف مشخصات نمونه‌ها از شاخص‌‌هاي توصيفي (توزيع فراواني مطلق، نسبي و ميانگين) و براي بررسي روابط بين متغيرها از آزمون همبستگي پيرسون و رگرسيون استفاده شد.يافته‌ها در بخش توصيفي ميانگين متغيرهاي انطباق‌پذيري شغلي (0/98±2/98) و تمايل به ماندگاري (1±3/02) آورده شد. بيشترين ميانگين خرده‌مقياس انطباق‌پذيري مربوط به دغدغه شغلي (1/14±3/05) و كمترين مربوط به كنجكاوي شغلي (1/09±2/92) بود. در تمايل به ماندگاري هم بيشترين ميانگين مربوط به قرباني كردن (1/09±3/06) و كمترين ميانگين مربوط به سازگاري (1/1±2/98) بود. بين انطباق‌پذيري شغلي با تمايل به ماندگاري شغلي رابطه مثبت و معني‌داري (0/43=r) در سطح خطاي كمتر از 0/05 وجود دارد. نتايج همچنين نشان داد انطباق‌پذيري و تمايل به ماندگاري شغلي در پرستاران در سطح متوسط قرار دارد. نتيجه‌گيري از نتايج اين پژوهش مي‌توان چنين استنباط كرد كه انطباق‌پذيري شغلي به‌ويژه در دغدغه شغلي با افزايش تمايل به ماندگاري شغلي پرستاران ارتباط دارد. بنابراين با پرداختن به ابعاد مختلف انطباق‌پذيري شغلي در پرستاران شايد بتوان به حفظ بيشتر آن‌ها در بيمارستان‌ها و پيشگيري از ترك شغل كمك كرد.