ارتباط سواد سلامت با آگاهي، نگرش و عملكرد در رفتارهاي پيشگيري از كوويد-19 در زنان شهر زاهدان، جنوب شرقي ايران

زمينه و هدف هنگامي كه كوويد-19 پيشرفت كرد، سواد سلامت عامل پيشگيري مهمي براي آن ظاهر شد. نياز به سواد سلامت براي دستيابي به نتايج مثبت سلامت زنان مهم است. هدف ما تعيين رابطه بين سواد سلامت با آگاهي، نگرش و عملكرد در رفتارهاي پيشگيري از كوويد-19 در زنان مراجعه‌كننده به مراكز جامع خدمات سلامت بود. روش بررسي اين مطالعه مقطعي از نوع توصيفي است كه بر روي 144 نفر از زنان مراجعه‌كننده به مراكز جامع خدمات سلامت طي شهريور تا آذر سال 1401 انجام شد. روش نمونه‌گيري به‌صورت طبقه‌اي چند مرحله‌اي براساس معيار ورود (سن بين 18 تا 60 سال زنان) به مطالعه بود. به منظور جمع‌آوري داده‌ها از فرم مشخصات جمعيت‌شناختي، فرم آگاهي، نگرش و عملكرد و فرم سواد سلامت كوويد-19 استفاده شد. داده‌ها با استفاده از آزمون‌هاي همبستگي پيرسون، تي مستقل، تحليل واريانس يك‌طرفه و كاي- اسكوئر در SPSS نسخه 23 تجزيه‌وتحليل شد.يافته‌ها در مطالعه حاضر، ميانگين سن شركت‌كنندگان 10/02±31/74 سال بود و بيشتر زنان تحصيلات راهنمايي (64/4)، وضعيت متأهل (90/3) و ميزان درآمد بين 6-10 ميليون (29/9) داشتند. در بين زنان موردمطالعه 81/9 درصد تمايل به دريافت واكسن و 28/7 درصد سابقه بستري در بيمارستان به‌دليل كوويد-19 را داشتند. در مطالعه حاضر مقدار آگاهي 2/93±14/9، نگرش 6/69±42/9، عملكرد6/1 ±32 و سواد سلامت 11/08±39/5 بود. سطح تحصيلات، سطح درآمد و سابقه دريافت واكسن كوويد-19، 48 درصد از واريانس سواد سلامت را در مرحله اول مدل رگرسيون و 61 درصد واريانس را در مرحله دوم مدل رگرسيون تبيين كرده بود.. نتيجه‌گيري نتايج مطالعه نشان داد با افزايش سواد سلامت، آگاهي، نگرش و عملكرد زنان افزايش يافته بود. علاوه‌براين، سواد سلامت با سن و سطح تحصيلات افزايش يافته بود. هرچه آگاهي بيشتر شود، سواد سلامت افزايش مي‌يابد. توصيه مي‌شود از برنامه‌هاي مداخله‌اي در جهت افزايش سواد سلامت براي بيماري‌هاي نوپديد استفاده شود. همچنين سياست‌گذاران مي‌توانند از نتايج اين پژوهش در مداخلات ارتقاي سلامت استفاده كنند.