معناي زندگي در افراد مبتلابه سرطان خون: مطالعه توصيفي در شهر تهران- سال 1401

زمينه و هدف ابتلا به سرطان، معناي زندگي فرد را دگرگون مي‌كند. وقتي افراد مبتلابه سرطان، معناي زندگي را به‌درستي درك كنند، مواجه با مرگ را مي‌آموزند و براي مبارزه با بيماري مي‌كوشند. مطالعه حاضر باهدف تعيين معناي زندگي در افراد داراي سرطان خون انجام شد.روش بررسي اين مطالعه، يك پژوهش توصيفي بود. جامعه اين پژوهش كليه افراد مبتلابه سرطان خون در شهر تهران بودند كه در سال 1401 در بخش آنكولوژي بستري بودند. شركت‌كنندگان شامل 200 فرد مبتلابه سرطان خون بودند كه باتوجه‌به ملاك‌هاي ورود به پژوهش با استفاده از نمونه‌گيري مستمر از جامعه پژوهش انتخاب شدند. در اين پژوهش، ابزارهاي گردآوري اطلاعات شامل فرم مشخصات فردي و ابزار معناي زندگي بود كه توسط نمونه‌ها به شيوه خودگزارشي تكميل شدند. براي تحليل داده‌ها از آمار توصيفي و آمار استنباطي (آزمون‌هاي آناليز واريانس، تي مستقل) و نرم افزار SPSS نسخه 16 استفاده شد.يافته‌ها ميانگين معناي زندگي 57/13 و انحراف‌معيار 11/39 به دست آمد. همچنين، ميانگين نمره معناي زندگي در بعد حضور با ميانگين 29/14 و انحراف‌معيار 5/90 بالاتر از بعد جست‌وجوي معنا با ميانگين 27/98 و انحراف‌معيار 6/21 به دست آمد. معناي زندگي تنها با وضعيت تأهل ارتباط معنادار آماري داشت (011/P=0)، به‌طوري‌كه مقايسه دو به دوي توكي نشان‌دهنده آن بود كه ميانگين نمره معناي زندگي در افراد متأهل به‌طور معناداري بالاتر از سايرين بود.نتيجه‌گيري نتايج اين تحقيق مي‌‌تواند گامي در جهت پياده‌سازي و اجراي آموزش‌هاي مبتني بر معناگرايي توسط روانپرستاران براي افراد مبتلابه سرطان خون به منظور بهبود حضور معنا در زندگي، جست‌وجوي آن در زندگي و معناي زندگي آنان به‌طوركلي باشد.