عنوان مقاله :
بررسي انگ دركشده در كودكان داراي بدشكلي ناشي از سوختگي مراجعهكننده به مراكز ترميمي شهر تهران
پديد آورندگان :
علي اكبري ، محبوبه دانشگاه علوم پزشكي ايران - مركز تحقيقات مراقبتهاي پرستاري و مامايي، دانشكده پرستاري و مامايي , شوقي ، مهناز دانشگاه علوم پزشكي ايران - مركز تحقيقات مراقبتهاي پرستاري و مامايي،دانشكده پرستاري و مامايي، پژوهشكده مديريت سلامت،مركز تحقيقات مراقبت پرستاري و مامايي - گروه كودكان و مراقبت ويژه نوزادان , رحيمي نصرآبادي ، فاطمه دانشگاه علوم پزشكي ايران - دانشكده پرستاري و مامايي
كليدواژه :
انگ دركشده , انگ , سوختگي
چكيده فارسي :
زمينه و هدف تجربه انگ در كودكان داراي بدشكليهاي اكتسابي حاصل از سوختگي ميتواند تأثيرات ماندگاري بر سلامت روان كودك برجاي گذارد و موضوعي مهم در رشد و تكامل كودك به شمار ميرود. اين تحقيق با هدف تعيين انگ دركشده در كودكان داراي بدشكلي ناشي از سوختگي مراجعهكننده به مراكز ترميمي شهر تهران انجام شد. روش بررسي در اين مطالعه مقطعي 190 كودك 8 تا 18 سال با سابقه سوختگي داراي بدشكلي يا اسكارهاي ظاهري شركت كردند. نمونهگيري بهصورت دردسترس انجام شد و پژوهشگر باتوجهبه معيارهاي ورود از شركتكنندگان براي حضور در مطالعه دعوت كرد. نمونهگيري از مهر سال 1400 الي مهر سال 1401 ادامه داشت. جهت جمعآوري اطلاعات از پرسشنامه انگ دركشده استفاده شد. اين پرسشنامه شامل 21 بيانيه در طيف ليكرت 5 بخشي است. پرسشنامه در اختيار مادر و كودك قرار داده شد و از آنها خواسته شد با خواندن جمله، پاسخ صحيح را علامتگذاري كنند. كسب نمره بالاتر نشاندهنده رفتارهاي انگآميز دركشده بيشتر بود. تجزيهوتحليل دادهها با نرمافزار SPSS نسخه 21 با استفاده از آزمونهاي آماري تي مستقل و آناليز واريانس انجام شد. يافتهها مطابق نتايج ميانگين و انحرافمعيار انگ دركشده در كودكان شركتكننده 0/562±2/199 بود. رفتارهاي گيجكننده با ميانگين و انحرافمعيار 0/820+2/517 بيشترين نوع انگ دركشده بود. انگ دركشده با سن (0/030=P)، جنس (0/010=P)، پايه تحصيلي (0/001 P)، زمان سپريشده از سوختگي (0/00 P) و دفعات جراحي (0/009=P) ارتباط معنيداري داشت. انگ دركشده همچنين با سطح تحصيلات مادر (0/007=P) و شغل مادر (0/003=P) ارتباط معنيداري داشت. نتيجهگيري كودكان داراي سوختگي با اسكار قابلمشاهده انگ دركشده متعددي از سوي ديگران تجربه ميكنند. دختران نسبت به پسران بيشتر انگ دركشده را تجربه كرده بودند و نيز اين تجربه در اوايل دوره نوجواني بيشتر بود. دفعات جراحي بيشتر و فاصله زماني كمتر از حادثه سوختگي با افزايش تجربه انگ دركشده همراه بود. همچنين كودكان داراي مادران شاغل و با سطح تحصيلات بالاتر انگ دركشده بيشتري تجربه كرده بودند. پرستاران بايد به اين موضوع مهم كه بر رشد و تكامل كودك تأثير ماندگاري دارد، توجه داشته باشند و ضمن شناسايي مشكل، موارد نيازمند ارجاع را به مراكز اجتماعي در دسترس ارجاع دهند.
عنوان نشريه :
پرستاري ايران
عنوان نشريه :
پرستاري ايران