تأثير مدل مراقبت پيگير بر بار مراقبتي مراقبين بيماران با ضايعات مغزي نخاعي

زمينه و هدف باتوجه‌به افزايش تعداد بيماران ضايعات مغزي نخاعي در سراسر جهان، تعداد زيادي از افراد به‌عنوان مراقب خانوادگي از اين بيماران نگهداري مي‌كنند كه خود دچار مشكلات جسمي، رواني، اجتماعي و اقتصادي به دنبال پذيرش نقش مراقب مي‌شوند كه بار مراقبتي نام دارد. حمايت مداوم از اين مراقبين مي‌تواند بار مراقبتي را در آن‌ها كاهش دهد. اين مطالعه با هدف بررسي تأثير مدل مراقبت پيگير بر بار مراقبتي مراقبين بيماران با ضايعات مغزي نخاعي انجام شده است.روش بررسي پژوهش حاضر يك مطالعه نيمه‌آزمايشي است. اين مطالعه در زمستان سال 1400 طي 3 ماه با طرح آزمون قبل و بعد در گروه كنترل و آزمايش انجام شد. تعداد 96 نفر از مراقبين بيماران باضايعات مغزي نخاعي ازطريق دسترسي به پرونده‌هاي بيماران تحت پوشش اداره بهزيستي شهرستان كامياران به روش نمونه‌گيري به شيوه دردسترس و تخصيص تصادفي ساده در دو گروه آزمايش و كنترل (هرگروه 48نفر) قرارگرفتند. داده‌ها قبل و بعد از مداخله توسط پرسش‌نامه‌هاي جمعيت‌شناختي و بار مراقبتي زاريت جمع‌آوري و تجزيه‌و‌تحليل شدند. نمونه‌هاي گروه آزمايش، برنامه مراقبتي را براساس مدل مراقبتي پيگير درطي 3 ماه به‌صورت فردي وگروهي دريافت كردند. درگروه كنترل همان برنامه روزانه سازمان بهزيستي براي مراقبت از بيمار توسط مراقبين ارائه شد. درنهايت داده‌هاي جمع‌آوري‌شده از مرحله قبل و بعد از مداخله با استفاده از نرم‌افزار SPSS نسخه 16و با استفاده از آمار توصيفي و استنباطي تحليل شدند.يافته‌ها براساس نتايج آزمون كاي‌دو، تي مستقل، من ويتني و فيشر دو گروه از نظر متغيرهاي جمعيت‌شناختي يكسان بودند (P 0/05) و بعد از انجام مداخله براساس مدل مراقبت پيگير اختلاف معني‌داري در ميزان بار مراقبتي مراقبين در گروه آزمايش بين قبل و بعد از مداخله مشاهده شد (P 0/05) .اما در گروه كنترل اين اختلاف معني‌دار نبود (P 0/05).نتيجه‌گيري براساس نتايج پژوهش، مدل مراقبتي پيگير مي‌تواند به‌عنوان يك روش مداخله‌اي مؤثر در كاهش بار مراقبتي مراقبين با ضايعات مغزي و نخاعي موردتوجه قرار گيرد.