ارتباط نگرش به فرزندآوري و باروري با كيفيت زندگي زناشويي زنان متأهل مراجعه‌كننده به مراكز بهداشتي منتخب شهرستان كاشان

زمينه و هدف  فرزندآوري براساس تصميم مشترك همسران و نگرش آن‌ها به اين موضوع صورت مي‌گيرد. عوامل متعددي ازجمله كيفيت زندگي زناشويي مي‌تواند بر نگرش همسران نسبت به بچه دار شدن تأثير بگذارد. باتوجه‌به نتايج متناقض مطالعات موجود، هدف اين پژوهش تعيين رابطه بين نگرش به فرزندآوري و باروري با كيفيت زندگي زناشويي است.روش بررسي اين مطالعه مقطعي بر روي 280 زن متأهل 15 تا 49 ساله مراجعه‌كننده به مراكز بهداشتي درماني منتخب كاشان در سال 1400 انجام شد. داده‌ها با استفاده از روش نمونه‌گيري چند مرحله‌اي و پرسش‌نامه جمعيت‌شناختي، فرم تجديدنظرشده مقياس سازگاري زناشويي براي ارزيابي كيفيت زندگي زناشويي و مقياس نگرش به باروري و فرزندآوري جمع‌آوري شد. براي توصيف داده‌ها از آمار توصيفي و براي تجزيه‌و‌تحليل داده‌ها از ضريب همبستگي پيرسون، تي تست مستقل، تحليل واريانس و كروسكال واليس با استفاده از نرم‌افزار SPSS نسخه 16 و با در نظر گرفتن سطح معني‌داري كمتر از 0/05 استفاده شد.يافته‌ها ميانگين سني زنان شركت‌كننده در اين پژوهش 6/48±29/97 سال، و ميانگين نمره نگرش نسبت به فرزندآوري و باروري و كيفيت زندگي زناشويي به‌ترتيب 15/33±71/64 و 10/94±50/52 بود و هر دوي اين امتيازات براساس محدوده موردانتظار بالاتر از حد متوسط بودند. همچنين بين كيفيت زندگي زناشويي و نگرش نسبت به فرزندآوري و باروري همبستگي مثبت و معني‌دار آماري وجود داشت (0/001=P).نتيجه‌گيري براساس نتايج، با افزايش كيفيت زندگي زناشويي، نگرش نسبت به فرزندآوري و باروري نيز افزايش مي‌يابد. اين همبستگي در تمام ابعاد نگرش نسبت به فرزندآوري به استثناي بعد «باروري مستلزم تحقق پيش‌نيازها» از نظر آماري معني‌دار بود.