نقد و بررسي رمان «القندس» محمد حسن علوان با تكيه بر مفهوم نام دهي و طبقه بندي نظريه «ون ليوون»

كارگزاران و ايفاگران اجتماعي نقش مهمي در شكل گيري گفتمان و تبلور و تجسم انديشه ها و بن مايه هاي اثر ادبي دارند و نويسنده با دو شيوه حذف و اظهار مي تواند با بازنمايي آنها در اثر بپردازد. اين دو شيوه، بستگي به شرايط اجتماعي جامعه و ميزان قدرت و نحوه ظهور كارگزاران اثر در نوسان است. اين مقاله در پرتو نظريۀ گفتماني ون ليوون و تنها با تكيه بر دو مقولۀ نام دهي و طبقه بندي كارگزاران اجتماعي، به دنبال كاركردها و مضامين اجتماعي پنهان و چرايي انتخاب شيوه هاي متنوع نام دهي و طبقه دهي در رمان القندس اثر نويسنده عربستاني « محمد حسن علوان » اسبت. يادآور مي شود، آثاري كه در شرايط استبدادي و خفقان توليد شده يا حاصل شرايط اجتماعي سنت گرايآن هاي است، از جهت تحليل و پردازش بر پايه نظريات گفتمان كاوي به ويژه چگونگي بازنمايي كارگزاران از ضرورت پژوهشي قابل ملاحظه اي برخوردار است و از طريق آن مي توان با كاركردها و پيام هاي گفتمان ساز اثر دست يافت. روش به كار رفته در اين پژوهش توصيفي – آماري است. نتيجه نشان مي دهد علوان در سطح نام دهي از نام هاي كمتري سود گرفته است.عامليت فضاي استبداد و تابوهاي سنتي سبب عدم تصريح به نام دهي بسياري از ايفاگران شده است. ارزش دهي سلبي و هويت بخشي نسبتي از نوع طبقه بندي با توجه به بدبيني شخصيت و نقش مهم خانواده و سنت ها در بازنمايي ايفاگران از بسامد بيشتري برخوردار است.