بررسي تطبيقي مسئله قرينه‌اي شر از ديدگاه تولي و پلنتينگا

در مسئله قرينه‌اي شر، از تكثر و شدت شرور به عنوان شاهدي عليه وجود خدا استفاده مي‌شود. بر اين اساس شرور مهيبي در جهان وجود دارند كه يك موجود عالم و قادر مطلق و خير محض مي‌تواند از آنها جلوگيري كند، بدون اينكه خير بزرگ‌تري را از دست بدهد يا شر بزرگ‌تر يا مساوي را مجاز بداند، ولي چنين نكرده است؛ پس هرچه شدت و تنوع اين شرور بيشتر باشد، احتمال وجود خداي خيرخواه محضي كه عالم و قادر مطلق است نيز كمتر خواهد شد. مايكل تولي از طرفداران مسئله قرينه‌اي يا بينه‌اي شر است. او با تكيه بر مقدماتي مانند تكثر شرور، بررسي احتمالاتي نظريه وجود خدا در مقايسه با نظريه‌هاي بديل و استناد به زلزله ليسبون به عنوان استدلال اصلي به نامحتمل‌بودن وجود خدا معتقد است. در مقابل، آلوين پلنتينگا در پاسخ به تولي با تكيه بر مقدماتي مانند اينكه خداباوري محتمل‌ترين گزينه است، چراكه نظريه‌هاي بديل آن، مشكلات جدي دارند، با نقد بر دو مقدمه از مقدمات استدلال اصلي تولي در صدد اثبات محتمل‌بودن وجود خداست. در اين نوشتار تلاش شده است با تكيه بر روش كتابخانه‌اي به تبيين استدلال تولي و پلنتينگا پرداخته و سپس نقدهاي ديگر وارده بر نظريه احتمالاتي تولي ارائه شود.