تبيين تاريخي شخصيت و رفتار اجتماعي همسران رسول خدا (ص) (با تاكيد بر قرآن كريم و بافت تاريخي صدر اسلام)

طبق مباني ديني، زنان پيامبر (ص) عموماً در احكام مرتبط با زنان مؤمن عادي مشترك‌اند اما نهي خاص ايشان از مواردي، همچون: «دل‌بستگي به دنيا، سخن گفتن عشوه‌گرانه با مردان و خودنمايي همچون دوره جاهليت»، و دستورات مجدد در مورد واجبات عمومي بانوان، مانند: ماندن در خانه، نيز تهديد آنان مبني بر مبتلا شدن به عذاب مضاعف در صورت آشكار شدن فاحشه‌اي از ايشان، نشانگر اين حقيقت است كه دست كم برخي از آنان كه سبب نزول پاره‌اي از آيات مرتبط با اين احكام‌اند، در جايگاهي والا از مراتب ايماني نيستند. تنها عبارتي كه برخي از دانشمندان و مفسران آن را دال بر مدح زنان پيامبر (ص)، دانسته و از آن، وجوب تكريم ايشان را تلقي كرده‌اند، «و ازواجه امهاتهم» (احزاب، 6) است كه بر پايه برخي از آموزه‌هاي بلاغي، و دلايل قرآني از جمله، آيه: «حرمت عليكم امهاتكم» (نساء، 23) و آيه: «و لا ان تنكحوا ازواجه من بعده ابداً» (احزاب، 53) بايد گفت كه اين آيه هم، همسران پيامبر (ص) را مورد تكريم واقع نساخته و تنها در ضمن تشبيهي بليغ، حرمت ازدواج با آنان را پس از وفات پيامبر اكرم (ص) مورد تأكيد قرار داده است.