تبار شناسي و بررسي سير تحول معنايي واژه قرآني «سرد»

«سرد» به نظر عده‌اي از انديشمندان به عنوان يكي از واژگان دخيل (معرّب) است. براي اين واژه در ورود به زبان عربي، سير تحول معنايي رخ داده است. اهميت و ضرورت اين پژوهش از آن جهت است كه اين واژه داراي خاستگاه ايراني بوده و در زبان عربي تحول معنايي داشته و فهم آن موثر بر فهم و درك كلام الهي و اعجاز آن است. اين پژوهش با روش تاريخي و تحليلي و با هدف بررسي خاستگاه تاريخي و تبارشناسي واژه «سرد»، سير تحول معنايي آن در زبان عربي و كاربست تاريخي مشتقات واژه «سرد» را در بافت آيات قرآن مورد تحليل قرار مي دهد. نتايج اين پژوهش نشان مي‌دهد كه واژه معرّب «سرد» از ريشه فارسي «زره» بوده و با استفاده از كاربست تاريخي واژه زره در ايران باستان و كاربرد گسترده اين پوشش در سواره نظام هاي ايراني از اولين سلسله هاي پادشاهي و نيز گواه قدرتمند و گوياي شاهنامه در توصيف زره پوشان ايراني، مي‌توان گفت كه «سرد» واژه‌اي با اصالت فارسي و با خاستگاهي نظامي است. اين واژه در زبان عربي به مفاهيم «سوراخ كردن و دوختن چرم»،«بافتن زره» و «پياپي و پشت سر هم بودن چيزي» نيز تطور معنايي پيدا كرده است. واژه سرد در قرآن كريم به صورت تك كاربرد و به مفهوم «حلقه هاي زره» نيز به كار رفته است.