ساختار عاملي و تغييرناپذيري جنسيتي مقياس اميد شغلي

هدف از پژوهش حاضر، بررسي ويژگي‌هاي روان‌سنجي مقياس اميد شغلي (WH) بود. روش پژوهش، توصيفي از نوع همبستگي بود. جامعۀ پژوهش شامل دانشجويان دانشگاه اصفهان در سال 1400 بود. نمونۀ پژوهش 292 دانشجو (188 دختر و 104 پسر) بود كه به روش نمونه‌گيري طبقه‌اي نسبتي انتخاب شدند. ابزارهاي مورد استفاده مقياس اميد شغلي (WH) و پرسشنامۀ خودكارآمدي عمومي (GSES) بود. به‌منظور بررسي روايي، تحليل‌عاملي تأييدي تك‌گروهي و چندگروهي به‌كار رفت و روايي همگرا با نرم‌افزار AMOS-25 حاصل شد. براي بررسي پايايي، همساني دروني اين مقياس با نرم‌افزار SPSS-19 محاسبه شد. نتايج تحليل‌عاملي تأييدي تك‌گروهي، مدل اندازه‌گيري را كه در آن اميد شغلي يك سازۀ مرتبۀ دوم و اهداف، عامليت و گذرگاه به‌عنوان عوامل مرتبۀ اول درنظر گرفته شده بودند، تأييد كرد. نتايج تحليل تأييدي چندگروهي، تغييرناپذيري بين‌گروهي ساختار عاملي، بارهاي عاملي، مقادير خطاي واريانس‌ها و كوواريانس‌هاي بين‌عاملي، مقياس اميد شغلي را در دو گروه دانشجويان دختر و پسر نشان داد. همبستگي اميد شغلي و خودكارآمدي معنادار به‌دست آمد (01/0 p؛ 47/0 =r). همچنين ضرايب آلفاي كرونباخ براي كل مقياس 90/0 و براي زيرمقياس‌هاي اهداف 71/0، عامليت 81/0 و گذرگاه 74/0 برآورد شد. نتايج پژوهش حاضر با تأكيد بر تغييرناپذيري ساختار عاملي اين مقياس در بين دانشجويان دختر و پسر نشان داد مقياس اميد شغلي در دو گروه از نظر مفهومي، سازۀ مشابهي را اندازه‌گيري مي‌كند.