بررسي تاثير تصوف و عرفان اسلامي بر طريقه عرفاني بائول‌هاي هند

بائول اصطلاحاَ به معناي شيفته و شيداي حق است. بائول‌ها همچون درويشان و قلندران هندو هستند كه خاستگاهشان منطقه ناديا در ايالت بنگال بوده است. بطور كلي، سنت بائولي سنتي تلفيقي و التقاطي است. بائول‌ها از هر سه دين بزرگ شبه قاره هند-يعني هندويي، بودايي و اسلام كه در آن زمان در بنگال شكوفا بودند، متاثر شده‌اند. آن‌ها در عين گمنامي، از اهميت و جايگاه ويژه‌اي در عرفان هندو برخوردارند. تاگور شاعر و اديب هندي در شناساندن بائول‌ نقش بسيار پررنگي داشته است. آزادي از هر قيد و بندي ويژگي بارز زندگي عرفاني آنهاست. تصوف يكي از عناصر مهمي است كه بعد از ورود اسلام به هند بيشترين تاثير را بر بائول‌ گذاشته است. در واقع، بائول‌هاي بنگال محصول نهايي تلفيق و امتزاج انديشه‌هاي سهجيه و تصوف است. برخي از شباهتهاي كه بين عقايد صوفيه و عقايد بائولي وجود دارد از جمله: سماع و رقص و آواز، گورو و مرشد روحاني، آزادي، بدعت و سنت‌شكني، عالم صغير بودن بدن و... نشانگر اين تلفيق و امتزاج است. در اين مقاله با روش كتابخانه‌اي و با ابزار تحليل و توصيف ضمن معرفي بائول‌ و سير تصوف در هند و بنگال به ميزان تاثير صوفيه بر بائول‌ها مي‌پردازيم .