تحليل نظري نقش مؤلفه‌هاي مديريت سياسي فضا بر پايداري منابع آبي

مسئله پايداري منابع آبي يكي از جدي ترين چالش هايي است كه كشورها در چند دهه اخير با آن مواجه بوده‌اند. پايداري منابع آبي عبارت‌است از: تأمين نيازهاي آبي نسل حاضر و نسل‌هاي آينده؛ بنابراين حفظ چنين وضعيتي ارتباط مستقيمي با مديريت سياسي فضا در يك كشور دارد. پژوهش حاضر به شيوه توصيفي ـ تحليلي و در چارچوب رابطه سياست و فضا از ديدگاه نظري به دنبال بررسي نقش مؤلفه ‌هاي مديريت سياسي فضا بر پايداري منابع آبي است. يافته ‌هاي پژوهش نشان مي ‌دهد كه سه بُعد 1. قانون‌گذاري(شامل: ساختار حكومت در يك كشور، تفويض اختيارات به نهادهاي متولي آب، تمركز قدرت سياسي، تعدد و سطوح نهادهاي قانون‌گذار، رابطه حكومت و ملت، الگوي نظام سياسي حاكم) 2. مديريت اجرايي(شامل: سيستم بودجه‌ريزي كشور، استراتژي هاي توسعه ملي، مسئله كارآمدي دولت و نهادهاي زيرمجموعه، فرهنگ سياسي، بوروكراسي، منابع درآمدي دولت، سطوح مديريت اجرايي)3. تقسيمات سياسي فضا(شامل: توازن و عدم توازن در واحدهاي استاني، تمركز در كانون‌هاي سياسي ـ اداري، معيارها و ضوابط تقسيمات كشوري، همگوني و ناهمگوني واحدهاي سياسي فضايي از جنبه طبيعي، نيروهاي تأثيرگذار بر فرايند تقسيمات سياسي) از جمله مهم‌ترين ابعاد و مؤلفه‌هايي هستند كه پايداري منابع آبي را تحت‌تأثير قرار مي ‌دهند.