الزامات ژئوپليتيكي توانمندسازي سواحل جنوب ايران: از منظر افزايش قدرت دريايي

ايران در زمره كشورهايي است كه از موقعيت دريايي مناسبي برخوردار است و مي تواند از موهبت هاي دريايي بهره مند شود. موقعيت جغرافيايي ايران بين درياي خزر از سمت شمال، خليج‌فارس و درياي عمان از سمت جنوب، موقعيت دريايي مناسبي براي ايران به ارمغان آورده است. ايران مي تواند با برخورداري از مزاياي اقتصادي و دريانوردي تجاري، به ارتقاء جايگاه قدرت دريايي خود در عرصه منطقه اي و فرامنطقه اي كمك نمايد. نوشتار پيش رو در پي تببين الزامات ژئوپليتيكي توانمندسازي سواحل جنوب ايران به عنوان پيونددهنده فضاي داخلي به فضاي بين المللي است؛ امري كه موجب ارتقاء قدرت دريايي كشور مي گردد. روش تحقيق مقاله مزبور با بهره گيري از روش توصيفي و تحليلي و استفاده از مطالعات كتابخانه اي و اسناد مربوطه است. نتايج نشان مي دهد، عواملي همانند ماهيت برّي ايران و بي توجهي تاريخي به سواحل جنوبي؛ ظرفيت جغرافيايي، ژئوپليتيكي و ژئواكونوميكي سواحل ايران(همانند: شرايط توپوگرافي و اقليمي مناسب، سواحل طولاني، مجاورت با عرصه هاي اقيانوسي، تسلط بر شبكه هاي ارتباطي دريايي، ويژگي هاي ترانزيتي پيوندي و امكان اتصال كشورهاي شمالي و جنوبي به يكديگر)؛ نقش سواحل جنوبي ايران بويژه سواحل مكران در قدرت دريايي و همچنين اهميت دريا در اسناد بالادستي، مي تواند در تقويت سواحل و قدرت دريايي كشور مورد توجه بيش از پيش قرار گيرند. راهكارهاي پيشنهادي بايد متكي بر مواردي همانند وابسته سازي ساير بازيگران منطقه اي و فرامنطقه اي به سواحل ايران و بهره مند شدن از توسعه تكنولوژي دريايي در قالب يك استراتژي و ديپلماسي دريايي هوشمند به اجرا درآيد.