نظم جهاني از منظر كيسينجر، مطالعه موردي بحران اوكراين

در اين مقاله به بررسي بحران اوكراين و تأثير آن بر نظم جهاني پرداخته مي‌شود. سياست بين الملل در ديدگاه واقع‌گرايان بر اساس مفاهيمي همچون: عملگرايي؛ تقدم نظم بر عدالت در عين لزوم عدالت براي استمرار نظم، توازن قوا و لزوم دستيابي به يك نظم پايدار بر اساس اجماع قدرت‌هاي بزرگ بنا شده است. كيسينجر به خاطر سابقه سياسي و نظري طولاني و اثرگذار، همچنين حضور فعال در بطن چند بحران پيچيده‌‌ي بين المللي و ابتكاراتي كه براي حل بحران‌ها از خود ارائه داده است، بسيار مورد توجه بوده است. از اين رو، اين ظرفيت در او و ديدگاه‌هاي نظري و تطبيقي‌اش وجود دارد كه بتوان پژوهشي علمي را بر اساس چارچوب نظرات علمي و سياسي او به تنهايي بنا نهاد. او نظم جهاني را مجموعه‌اي از مفاهيم مورد پذيرش براي يك منطقه درباره چيستي مناسبات عادلانه و توزيع قدرتي كه گمان مي‌كنند بايد بر همه‌ي جهان اعمال گردد، تعريف مي‌كند. بحران اوكراين، با گسترش غرب به سمت روسيه پس از جنگ سرد، نظم جهاني موجود را به چالش كشيده است. فاصله گرفتن اوكراين از يك مشي متعادل ميان شرق و غرب، اين بحران را به حد منازعه كشانده است و مهم‌ترين اثر اين منازعه بر نظم جهاني، تغيير ادراك جغرافيايي روسيه از جايگاه خود است. اثرات اين بحران به رانده شدن روسيه از جغرافياي اروپايي محدود نخواهد و اثرات خود را بر مجموعه‌سازي‌هاي امنيتي در جهان نشان خواهد داد. عميق‌ترين جنبه‌ي اين تأثير، قوت گرفتن انگاره‌ي شرق با پيوستن روسيه به جغرافياي شرقي است.