نقش ديپلماسي در مقابله با تروريسم معاصر عليه جمهوري اسلامي ايران

تروريسم معاصر يا جديد يكي از پديده‌هاي نويني مي‌باشد كه تأثيرات مختلفي را بر زندگي بشر در قرن بيست و يكم مترتب نموده است. اين ديپلماسي توسط نهادهايي نظير شعام(شوراي‌عالي امنيت ملي)، شاك(شوراي امنيت كشور)، واجا(وزارت اطلاعات)، سازمان اطلاعات سپاه، واخ(وزارت امور خارجه) و غيره انجام مي‌پذيرد. در اين راستا، جريان اصلي مطالعات تروريسم و آراء انديشمنداني نظير ويلكِنسِن، جَكسِن، كِرچِلِس، اسمِلسِر و ميچِل، هافمَن، راجِرز و ... به‌عنوان چارچوب نظري پژوهش حاضر انتخاب گرديده تا بتواند از عهده پاسخ‌گويي به پرسش اصلي پژوهش برآيد. بنابراين، اين پژوهش در پي پاسخ به اين پرسش اصلي كه «نقش ديپلماسي د‌ر مقابله با تروريسم معاصر متوجه مردم و نظام سياسي ايران چيست؟» اين فرضيه را ارائه مي‌دهد كه «جمهوري اسلامي ايران به‌واسطه بهره‌گيري از ديپلماسي مي‌تواند 9 اقدام اساسي ضدتروريستي را در مقابله با تروريسم معاصر انجام دهد: 1)كاهش انگيزه تروريست‌ها جهت حمله به اهداف در داخل خاك ايران به‌واسطه اعمال فشار بر كشورهاي ميزبان تروريست‌ها و محروم نمودن تروريست‌ها از فضاي فيزيكي و سياسي؛ 2)تقليل قابليت‌هاي عملياتي تروريست‌ها به‌واسطه اعمال فشار بر كشورهاي ميزبان و حامي در جهت خلع سلاح تروريست‌ها؛ 3)مسدود نمودن يا مصادره منابع مالي و دارايي‌هاي تروريست‌ها؛ 4) اشتراك‌گذاري اطلاعات سازمان‌هاي اطلاعاتي خارجي با سرويس‌هاي اطلاعاتي ايران و بالعكس؛ 5) ايجاد شكاف در جبهه حاميان تروريسم ضد ايراني و منفعل نمودن دولت‌هاي حامي تروريسم ضد ايراني؛ 6) زمينه‌سازي جهت محكوميت بين‌المللي تروريست‌ها؛ 7) سازمان‌دهي فضاي رسانه‌اي سنگين عليه تروريست‌ها؛ 8) ممانعت از دست‌يابي تروريست‌ها به تسليحات و فناوري پيشرفته؛ 9) منفعل نمودن، بازداشت و حتي زمينه‌سازي جهت حذف مهره‌هاي كليدي جريان‌هاي تروريستي». اين پژوهش از نوع توصيفي-تحليلي مي‌باشد و داده هاي مربوطه از منابع وب محور (اينترنتي) و كتابخانه اي استخراج گرديده است.