اثربخشي شناخت درماني مبتني بر ذهن آگاهي بر عملكرد اجرايي و بهزيستي رواني در معلولين جسمي - حركتي داراي پريشاني روان ‌شناختي

مقدمه: معلولين جسمي - حركتي با مشكلاتي در زمينه عملكردهاي اجرايي و بهزيستي رواني مواجه هستند و نياز به مداخله دارند. هدف پژوهش حاضر تعيين اثربخشي شناخت درماني مبتني بر ذهن آگاهي بر عملكرد اجرايي و بهزيستي رواني در معلولين جسمي-حركتي داراي پريشاني رواني بود. روش كار: پژوهش نيمه آزمايشي با طرح پيش آزمون- پس آزمون با گروه كنترل بود. جامعه آماري كليه معلولان جسمي- حركتي خفيف تا متوسط كه داراي پرونده در اداره بهزيستي شهرستان بابل در سال 1401 بود. حجم نمونه شامل 30 نفر كه به روش نمونه گيري در دسترس انتخاب شدند و به صورت تصادفي با روش قرعه كشي به دو گروه آزمايش (15نفر) و گروه كنترل (15 نفر) تقسيم شدند. ابزارهاي اندازه گيري شامل پرسشنامه آشفتگي روان‌شناختي Kessler  پرسشنامه عملكرد اجرايي Barkely  و پرسشنامه بهزيستي روان شناختي Ryff  بود. مداخله شناخت درماني مبتني بر ذهن آگاهي 8 جلسه 90 دقيقه اي، هفته‌‌اي يك بار بر روي گروه آزمايش اجرا شد و در اين مدت گروه كنترل هيچ گونه مداخله اي دريافت نكردند. جهت تجزيه و تحليل داده ها از آمار توصيفي (ميانگين و انحراف استاندارد) و آزمون تحليل كوواريانس استفاده شد. يافته ها: نتايج نشان داد ميانگين ±انحراف معيار در متغير عملكرد اجرايي در گروه آزمايش در مرحله پيش آزمون از 93/40±8/60 به 117/07±90/69 در پس آزمون تغيير يافت. هم چنين در متغير بهزيستي رواني در گروه آزمايش در مرحله پيش آزمون از87/35±4/68 به 54/60±5/72 در مرحله پس آزمون تغيير يافت (0/01 P). نتيجه گيري: نتايج مطالعه حاضر نشان داد كه شناخت درماني مبتني بر ذهن آگاهي موجب افزايش عملكرد اجرايي و بهزيستي رواني معلولين جسمي-حركتي داراي پريشاني روان شناختي شده است.