اثربخشي اجراي مراقبت دهان و دندان بر اختلالات بلع مددجويان مبتلا به بيماري اسكلروز چندگانه

مقدمه: يكي از مشكلات اصلي بيماران مبتلابه اسكلروز چندگانه، اختلالات بلع است كه آموزش و اجراي مراقبت از دهان و دندان به اين افراد مي‌تواند بر كاهش عوارض آن، مانند آسپيراسيون و پنوموني مؤثر واقع گردد. مطالعه حاضر باهدف تعيين تأثير اجراي مراقبت دهان و دندان بر اختلالات بلع بيماران مبتلابه اسكلروز چندگانه صورت گرفته است. روش كار: اين مطالعه يك مطالعه شبه تجربي تك گروهي قبل و بعد از مداخله است كه در سال 1401 در شهر تهران صورت گرفت.تعداد 25 بيمار مبتلابه بيماري اسكلروز چندگانه داراي معيارهاي ورود به روش نمونه‌گيري در دسترس از ميان بيماران بستري در بيمارستان توان‌بخشي رفيده انتخاب و وارد مطالعه شدند. پرسشنامه مشكلات ديسفاژي در افراد مبتلابه مالتيپل اسكلروزيس (DYMUS) جهت سنجش اختلالات بلع مددجويان، قبل و بعد از اجراي مداخله تكميل شد. مداخله شامل سه جلسه آموزش حضوري روزانه به هر شركت‌كننده و مراقبين آن‌ها در سه روز اول مداخله به مدت 30 دقيقه با موضوع مراقبت صحيح از دهان و دندان و 27 روز پيگيري منظم روزانه حضوري و همچنين مجازي با استفاده از تلفن همراه هوشمند بود. مقايسه نتايج حاصل با استفاده از نرم‌افزار آماري SPSS-v25 و آزمون‌هاي آماري توصيفي و تحليلي موردبررسي قرار گرفت. يافته ها: ميانگين سني شركت‌كنندگان برابر با ميانگين سني 41 سال (دامنه سني 58-29) بود. بر اساس يافته‌ها، تعداد بيماران با اختلالات بلع قبل از اجراي مداخله 20 نفر (80 درصد) بود كه بعد از اجراي مداخله به 7 نفر (28 درصد) كاهش يافت. همچنين ميانگين نمرات مشكلات ديسفاژي طبق پرسشنامه DYMUS قبل از مداخله برابر با 4/52 بود كه بعد از اجراي مداخله به 88/1 كاهش يافت كه بر اساس آزمون تي زوجي معنادار بود (p 0.001). نتيجه‌گيري: بر اساس نتايج مطالعه، اجراي مداخله مراقبت دهان و دندان مي‌تواند بر اختلالات بلع بيماران مبتلا‌به اسكلروز چندگانه مؤثر باشد؛ و به ارتقاء كيفيت مراقبت‌هاي اين مددجويان در بيمارستان‌هاي توان‌بخشي كمك كند.