ارزيابي توزيع فضايي و سطح دسترسي ايستگاه‌هاي آتش‌نشاني شهر نيشابور با استفاده از تحليل شبكه در GIS

هدف: با توجه به حياتي بودن سرعت عملكرد مراكز آتش‌نشاني در رسيدن به محل حادثه و نياز به بررسي توزيع فضايي اين مراكز براي مشخص كردن مناطق دور از سطح پوشش استاندارد، هدف اصلي از مقاله حاضر، مشخص نمودن توزيع فضايي - زماني ايستگاه‌هاي آتش‌نشاني شهر نيشابور و تعيين مناطق خارج از سطح پوشش است تا در نتيجه مناطق نيازمند به ساخت اين مراكز مشخص گردد. روش و داده: روش تحقيق توصيفي – تحليلي است و روش گردآوري داده‌ها به صورت كتابخانه‌اي و ميداني بوده است. داده‌هاي مورد استفاده در اين تحقيق، داده راه‌ها، ايستگاه‌هاي آتش‌نشاني و محدوده شهر نيشابور است. سپس براي تحليل توزيع فضايي – زماني ايستگاه‌هاي آتش‌نشاني در مسيرها، از افزونه تحليل شبكه در نرم‌افزار arcgis 10.8 استفاده گرديد. يافته‌ها: نتايج تحقيق نشان داد كه توزيع فضايي – زماني ايستگاه‌هاي آتش‌نشاني شهر نيشابور، در زمان استاندارد (۴ دقيقه) رسيدن به محل وقوع حادثه، فقط در مركز شهر مطلوب است؛ اما حاشيه غرب، شمال، شمال غربي، جنوب و جنوب غربي شهر، تحت پوشش اين مراكز، در محدوده زماني استاندارد نيستند. نتيجه‌گيري: نتايج به دست آمده و تحليل فضايي سطح شهر نيشابور، بيانگر اين مطلب است كه حدود ۲۵ كيلومترمربع از محدوده حاشيه شهر نيشابور، در محدوده عدم دسترسي مراكز آتش‌نشاني و ۱۴ كيلومترمربع از مركز شهر، در محدوده دسترسي قرار دارند؛ بنابراين اولويت ساخت مراكز آتش‌نشاني جديد، در مناطق حاشيه شهر به خوبي نمايان است. بر اساس يافته‌هاي اين تحقيق، مي‌توان به اين نتيجه رسيد كه به دنبال گسترش افقي شهر، تأسيس كاربري‌هاي ضروري بسيار حائز اهميت است؛ بنابراين مي‌توان با استفاده از روش‌هاي نوين چون سيستم اطلاعات جغرافيايي و ابزارها و افزونه‌هاي پركاربرد آن، در زمينه بررسي و تجزيه و تحليل كاربري‌هاي شهري، قدم برداشت. نوآوري: بررسي توزيع فضايي ايستگاه‌هاي آتش‌نشاني با استفاده از سيستم اطلاعات جغرافيايي و ارزيابي سطح دسترسي به محل حادثه با در نظر گرفتن محدوديت‌ها. همچنين نتايج اين تحقيق، مي‌تواند مديران شهري را در منطقه مورد مطالعه، در شناسايي و تأسيس ايستگاه‌هاي آتش‌نشاني بيشتر و منطقي‌تر، كمك كند.