بررسي جايگاه هنر اسلامي در فقه اماميه با تاكيد بر منظر صاحب جواهر و صاحب مسالك

هنر اسلامي، هنري برخاسته از انگاره‌هاي مختلف بومي، ديني و تاريخي در سرزمين‌هاي اسلامي است. در اين ميان، فرهنگ و قواعد اسلامي عصارۀ اصلي ترسيم‌كننده‌ هنر اسلامي در عرصه‎ هاي مختلف است. نكته‌اي كه در اين ميان قابل‌توجه است پيدايش شاخه‌هاي مختلف مذهبي در دين اسلام است كه اين سؤال را در ذهن ايجاد مي‌كنند كه اين فرق مذهبي چه رويكردي نسبت به هنر اسلامي و مختصات آن داشته‌اند. در اين ميان فقه اماميه به‌عنوان مباني فكري و عملي شيعه‌مذهبان به‌عنوان يكي از بزرگ‌ترين فرق اسلامي قابل بررسي است. صاحب جواهر و صاحب مسالك به‌عنوان يكي از منابع فقه امامي قابل توجه است، بنابراين مي‌توان به بررسي رويكرد آن به هنر پرداخت. پژوهش حاضر به روش توصيفي و تحليلي و باتكيه‌بر داده‎ هاي منابع كتابخانه‌اي به رشته تحرير درآمده است. يافته‌هاي پژوهش حاكي از آن است كه فقه اماميه رويكردي مناسب نسبت به هنر اسلامي دارد و در صورت پيدايش ابتذال در فضاي هنر، قواعد سخت‌گيرانه‌اي را تعيين كرده است.اهداف پژوهش:1. واكاوي مقوله هنر اسلامي در فقه اماميه.2. بررسي هنر اسلامي از ديدگاه صاحب مسالك و صاحب جواهر.سؤالات پژوهش:1. هنر اسلامي چه جايگاهي در فقه اماميه دارد؟2. صاحب مسالك و صاحب جواهر چه ديدگاهي نسبت به هنر اسلامي دارد؟