كهن الگوي سايه در بوستان سعدي: با تاكيد بر نسخه مصور بوستان سعدي محفوظ در موزه چستربيتي لندن

كهن‌الگوها همان تصاوير باستاني و تجربه‌هاي كهن بشري است كه چون ميراثي از گذشتگان در روان هر شخص قرار دارد، محتويات ناخودآگاهي جمعي را تشكيل مي‌دهد از مهم‌ترين يافته‌هاي يونگ مي‌باشد. يكي از اين كهن‌الگوها، سايه است كه در تفرد و تكامل روان، تأثير به‌سزايي دارد. سايه، بخش تاريك وجودمان و ويژگي هاي منفي است كه وجود آن‌ها را در خود انكار مي‌كنيم و تنها با شناخت و پذيرش آن اولين گام در راه تفرد را برداشته‌ايم. ادبيات يكي از عرصه هاي  ناخودآگاهي است كه نمايانگر لايه هاي پنهان خالق اثر مي باشد. با سير در آثار سعدي ردپايي از اين صور اساطيري و برخي نظريات روان‌شناسي يونگ را مي‌توان ديد. مسئله اصلي در اين جستار تطابق عملكرد سعدي با نظريات يونگ در برخورد با سايه است. اين پژوهش بر آن تا با روش تحليلي و توصيفي به تبيين كهن‌الگوي سايه و بررسي آن در حكاياتي از بوستان بپردازد و نشان دهد كه سعدي پيش از يونگ با زبان و تعبيرات منحصربه‌فرد خويش به اين جنبه تاريك روان اشاره كرده است. راهكاري را كه در رويارويي با سايه ارائه مي‌دهد با شيوه روان درماني يونگ منطبق است؛ گويي كلام سعدي آبشخوري براي انديشه‌هاي يونگ است. برخي از اين مفاهيم را مي‌توان در نگاره‌هاي موجود در نسخ مصور بوستان سعدي در موزۀ چستر سيتي لندن نيز مشاهده كرد.اهداف پژوهش:1. بررسي كهن‌الگوي سايه در بوستان سعدي با تأكيد بر نسخۀ مصور بوستان2. بررسي تطبيقي كهن‌الگوي سايه در بوستان سعدي و انطباق آن با آراء يونگو.سؤالات پژوهش:1. كهن‌الگوي سايه چه جايگاهي در زبان و تعبيرات سعدي در كتاب بوستان دارد؟2. كهن‌الگوي سايه در آراء يونگ داراي چه وجوه اشتراكي با زبان سعدي در كتاب بوستان است؟