نقش‌پذيري زنان در شعر معاصر در مقايسه با زنان معمار و هنرمند دوره‌هاي تيموري و صفوي

جنس زن در شعر و ادب فارسي  به‌خصوص ادبيات كلاسيك چهره‌اي منفور دارد و در اشعار معمولاً مورد بي‌مهري گويندگان قرار گرفته و پيوسته در هاله‌اي از ابهام و پوشيدگي است. ولي در شعر معاصر باتوجه‌به تغيير بينش و انديشۀ شعرا و ارتقا شعور اجتماعي، زن از جايگاه والايي برخوردار شد و در قاب مدح و ستايش شاعران قرار گرفت. هدف از نگارش اين مقاله بررسي نقش پذيري زنان در شعر معاصر در مقايسه با زنان معمار و هنرمند دوره‌هاي تيموري و صفوي است. روش اين پژوهش، كتابخانه‌اي و توصيفي- تحليلي است. حاصل پژوهش نشان مي‌دهد كه در شعر كلاسيك شاعران كمتر از مدح و ستايش زن سخن گفته و بيشتر او را نكوهش كرده‌اند. اما در شعر و ادب معاصر از آن جا كه تفكرات مردسالاري و مردمحوري تا حد زيادي كاسته شده و زن مورد ستايش و مدح قرار گرفته است و در اين دوره ذهنيت غنايي شاعران تغيير كرده و آن‌ها نه تنها زبان به ستايش زن گشوده و در سه سطح واژگاني، ديدگاهي و ادبي زنان توصيفات جديدي را تجربه كردند كه در ادبيات كلاسيك ما اصلاً سابقه ندارد. از سوي ديگر دورۀ تيموري و صفوي نقطۀ آغازي براي فعاليت زنان هنرمند و معمار بوده است ولي در تطبيق با دورۀ معاصر اين نقش بسيار كم‌رنگ بوده است.اهداف پژوهش:1. بررسي نقش‌پذيري زنان در شعر معاصر در مقايسه با زنان معمار و هنرمند دوره‌هاي تيموري و صفوي.2. بررسي جايگاه زن در شعر معاصر و هنر دورۀ تيموري و صفوي.سؤالات پژوهش:1. چه عواملي بلعث تغيير نگرش شاعران معاصر به جنس زن شده است؟2. نقش‌پذيري زنان در شعر معاصر نسبت به زنان هنرمند دورۀ تيموري و صفوي معلول چه عواملي است؟