بررسي روابط بينامتني اشعار عطار نيشابوري با داستان هاي قراني انعكاس يافته در نگارگري صفوي

نظريه بينامتني پديده‌اي جديد در غرب، اما قديمي و ريشه‌دار در ادبيات اسلامي است.  به‌كارگيري واژگان، مضامين و مفاهيم آيات  قرآن كريم در آثار ادبي يكي از جذاب‌ترين مباحث نقد ادبي به‌شمار مي‌رود. اشعار عطار از جهت تأثيرپذيري از مفاهيم آيات قرآن داراي مناسبت‌هاي بينامتني بسياري است كه باتوجه‌به رويكرد بينامتني قابل‌مطالعه مي‌باشند. از سوي ديگر، بخش زيادي از داستان‌هاي قرآني كه داراي زيبايي‌شناسي منحصربه‌فردي است در نگارگري دورۀ صفويه به كاررفته است. بررسي چگونگي انعكاس اين مقوله در نگارگري صفويه حائز اهميت است. در اين پژوهش با استفاده از روش تحليلي – مقايسه‌اي به بررسي وجوه تأثيرپذيري اشعار عطار نيشابوري از واژه‌ها، تركيبات، تعبيرات، مفاهيم و مضامين آيات قرآن در سطوح اثرپذيري تلميحي، گزاره‌اي، واژگاني به اين نتايج رسيده‌ايم كه از ميان انواع روابط بينامتني اشعار عطار با آيات قرآن، اثرپذيري تلميحي و واژگاني از بسامد بيشتري برخوردار هستند. همچنين داستان‌هاي زيبايي قرآني باتوجه‌به تأثيرگذاري در حوزۀ هنر به‌عنوان يكي از مضامين اصلي در نگارگري دورۀ صفويه در نظر گرفته شده است.اهداف پژوهش:بررسي روابط بينامتني اشعار عطار نيشابوري با آيات قرآن.بررسي داستان‌هاي قرآني در نگارگري صفويه.سؤالات پژوهش:از روابط بينامتني كدام نوع در اشعار عطار نيشابوري بيشتر مورد استفاده قرار گرفته‌است؟داستان‌هاي قرآني در نگارگري صفويه چه بازتابي يافته است؟