آفرينش در اساطير شاهنامه و آيات قرآن (با تاكيد بر شاهنامه مصور آل اينجو محفوظ در كتابخانه لنينگراد )

موضوع آفرينش از جمله مباحثي است كه مي‌تواند ميداني براي جولان افكار مردم هر سرزمين به‌وجود آورد. معما و مفهوم پيچيده خلقت و ماده اوليه آفرينش در جاي‌جاي زندگي و تفكر و تخيل بشر قابل مشاهده است. شباهت‌ها و تفاوت‌هايي در بحث آفرينش اساطير و خلقت جهان هستي در باورهاي باستاني ديني و حماسي ايران قبل از اسلام و قرآن كريم وجود دارد كه هردو هم فرهنگ سازند و هم تمدن‌ساز، اين نگاه نشانگر نزديك بودن و هم‌ريشه بودن فرهنگ و تمدن هر دو دوره است و بيشترين اين مهم را مي‌توان در ديدگاه‌هاي آياتي از قرآن كريم و شاهنامه فردوسي مورد كنكاش و بررسي قرار داد، لذا اين مقاله بخشي از اين شباهت‌ها و تفاوت‌ها را در مورد ماده اوليه آفرينش، خلقت جهان هستي و تمام آنچه در آسمان‌ها و زمين و در نهايت خلقت انسان است بررسي كرده است. پژوهش حاضر به روش توصيفي و تحليلي و با تكيه بر داده‌هاي منابع كتابخانه‌اي به رشتۀ تحرير درآمده است. نتايج پژوهش حاكي از همخواني مختصات آفرينش در قرآن و شاهنامه فردوسي است و اين حقيقت را در نسخۀ مصور شاهنامه نيز مي‌توان مشاهده كرد.اهداف پژوهش:توصيف آفرينش در اساطير شاهنامه در تطبيق با آيات قرآن كريم.بررسي اثرپذيري‌هاي فردوسي از قرآن.سؤالات پژوهش:آفرينش در اساطير شاهنامه چگونه توصيف شده است؟آفرينش در قرآن چگونه توصيف شده است؟