مقايسه اشعار انتقادي حافظ و انديشه انتقادي هابرماس در تطبيق با رويكرد انتقادي در نقاشي معاصر

بررسي و تحليل گفتمان انتقادي يكي از روش‏ها و شيوه‏هاي نوين در نقد آثار ادبي است. از آنجايي كه اين نوع روش، روشي بينارشته‏اي و جامع است، مي‏تواند به‌صورت علمي و دقيق، بسياري از مؤلفه‏هاي انديشه و ديدگاه شاعران، نويسندگان و نظريه‌پردازان را تبيين و تحليل كند. پژوهش حاضر با روش توصيفي ـ تحليلي و استعانت از مباحث رويكرد انتقادي، بر آن است تا انديشه و جهان‌بيني انتقادي حافظ شيرازي به عنوان شاعر شرقي و كلاسيك را در تطابق با آراء يورگن هابرماس، نظريه‌پرداز غربي عصر جديد، در چهارچوبي علمي به مخاطب ارائه و انديشه انتقادي حافظ را با نظريه عقلانيت، كنش ارتباطي و بحران مشروعيت هابرماس با رويكرد انتقادي در نقاشي معاصر مقايسه نمايد و در نهايت جامعۀ آرماني مورد نظر آن‌ها را مورد بررسي و انطباق قرار دهد. يافته‏هاي پژوهش نشان مي‏دهد مهم‌ترين وجه اشتراك حافظ به‌عنوان شاعر شرقي و هابرماس به‌عنوان نظريه‌پرداز غربي معاصر اين است كه هر دو مصلح اجتماعي‏اند و اصلي‏ترين ابزار آن‌ها كه توانسته‏اند پيام خود را به مخاطب خود برسانند، زبان است.اهداف پژوهش:ارزيابي زبان و انديشه حافظ براساس نظريه عقلانيت و كنش ارتباطي هابرماس و رويكرد انتقادي در نقاشي معاصر.ميزان قرابت انديشه و تفكر يك شاعر برجسته ايراني با يك انديشمند غربي.سؤالات پژوهش:اساس ارتباط انديشه حافظ و هابرماس و رويكرد انتقادي در نقاشي معاصر بر چه اصلي استوار است؟فصل مشترك انديشه‏هاي حافظ و هابرماس و رويكرد انتقادي در نقاشي معاصر بر چه محوري نهاده شده است؟