مقايسه اثربخشي درمان مبتني بر شفقت خود و زوج درماني هيجان‌مدار بر عملكرد خانواده در زنان با تجربه خشونت خانگي

هدف پژوهش حاضر مقايسه‌ اثربخشي درمان مبتني بر شفقت خود و زوج درماني هيجان مدار بر عملكرد خانواده در زنان با تجربه‌ خشونت خانگي بود. روش اين پژوهش نيمه آزمايشي با دو گروه آزمايشي و  يك گروه كنترل بود كه از طرح پيش آزمون، پس آزمون و پيگيري استفاده شد. 60 نفر از بين زنان با تجربه خشونت خانگي مراجعه كننده به مراكز بهزيستي شهر تهران در سال 1401 به صورت هدفمند انتخاب و به صورت تصادفي در سه گروه ، هر گروه 20 نفر، گمارده شدند. ابزارپرسشنامه عملكرد خانواده بود كه در سه مرحله استفاده شد در ابتدا از شركت كنندگان پيش آزمون به عمل آمد. سپس، مداخله‌ درمان شفقت خود با گروه آزمايشي 1 و زوج درماني هيجان مدار با گروه آزمايشي 2 بصورت گروهي اجرا شد. پس آزمون با فاصله‌ يك هفته پس از مداخله و مرحله‌ پيگيري 2 ماه بعد با گروه‌ها اجرا گرديد. تحليل واريانس با اندازه گيري مكرر براي داده ها استفاده شد. يافته ها نشان داد كه هر دو روش عملكرد خانواده را در زنان كاهش داده‏ و مداخله‌ زوج درماني هيجان مدار نسبت به درمان مبتني بر شفقت خود تأثير بيشتر و معنادارتري دارد.