نقش ميانجي حمايت اجتماعي ادراك شده در رابطۀ بين شايستگي اجتماعي با اعتياد به شبكه‏ هاي اجتماعي در دانش آموزان

پلتفرم هاي شبكه هاي اجتماعي مناطق مجازي هستند كه افراد مي توانند صفحات مجازي خود را ايجاد كنند و با علايق مشترك دوست شوند. با ادغام شبكه هاي اجتماعي در زندگي روزمرۀ افراد، پتانسيل تأثيرگذاري بر بسياري از بخش هاي رفتار انسان را دارد. هدف از پژوهش حاضر بررسي نقش ميانجي حمايت اجتماعي ادراك شده در رابطۀ بين شايستگي اجتماعي با اعتياد به شبكه هاي اجتماعي در دانش آموزان بود. روش اين مطالعه توصيفي_ همبستگي بود. جامعۀ آماري، تمامي دانش آموزان دختر دورۀ متوسطۀ اول و دوم شهر كرج در سال تحصيلي 1403-1402 بودند. حجم نمونه با روش نمونه‏ گيري در دسترس 400 نفر انتخاب شدند. ابزار گردآوري داده هاي پژوهش شامل پرسشنامۀ اعتياد شبكه ‏هاي گريفيث، پرسشنامۀ شايستگي اجتماعي گومز_اورتيز و همكاران و مقياس چندبعدي حمايت اجتماعي زيمت و همكاران بود. داده‌ها با استفاده از همبستگي پيرسون و معادلات ساختاري تحليل شد. يافته هاي پژوهش نشان داد كه اثرات مستقيم شايستگي اجتماعي و حمايت اجتماعي ادراك شده بر اعتياد به شبكه ‏هاي اجتماعي معنادار بود. همچنين نتايج نشان داد كه حمايت اجتماعي در رابطۀ بين شايستگي اجتماعي با اعتياد به شبكه ‏هاي اجتماعي نقش ميانجي و معنادار داشت. براين اساس پيشنهاد مي‌شود كه رابطة بين اين متغيرها در مداخله‌هاي مرتبط با اعتياد به شبكه هاي اجتماعي مورد توجه قرار گيرد.