نقش ميانجي فراشناخت‌ در رابطۀ صفات تاريك شخصيت و اعتياد به گوشي هوشمند در دانشجويان شهر تهران

پژوهش حاضر با هدف بررسي نقش ميانجي باورهاي فراشناختي در رابطۀ صفات تاريك شخصيت و اعتياد به گوشي هوشمند در دانشجويان شهر تهران انجام شد. طرح پژوهش، توصيفي_ همبستگي و با استفاده از مدل‌يابي معادلات ساختاري بود. جامعۀ آماري پژوهش شامل تمامي دانشجويان دانشگاه‌هاي شهر تهران در محدودۀ سني ۱۸ تا ۳۵ سال در سال ۱۴۰۲ بود كه از ميان آنها تعداد ۴۵۷ نفر به روش داوطلبانه انتخاب شدند و به مقياس دوجين كثيف، پرسشنامۀ باورهاي فراشناختي و مقياس اعتياد به گوشي هوشمند پاسخ دادند. براي تحليل دادها از روش همبستگي پيرسون و مدل‌سازي معادلات ساختاري استفاده شد. نتايج نشان داد كه صفات تاريك شخصيت رابطۀ مثبت و معناداري با اعتياد به گوشي هوشمند داشت و باورهاي فراشناختي اين رابطه را به طور معناداري ميانجي‌گري كردند. يافته‌هاي پژوهش با تأكيد بر اهميت فراشناخت‌ در تعامل با صفات تاريك شخصيت نشان داد كه باورهاي فراشناختي‌ نقشي بنيادين در گرايش به اعتياد به گوشي هوشمند داشتند؛ بنابراين پيشنهاد مي‌شود طراحي مداخلات مبتني بر فراشناخت در درمان اعتياد به گوشي هوشمند مورد توجه قرار گيرد.