تأثير تمرين هوازي تداومي بر شاخص آپنه-هايپوپنه(AHI) و BMI مردان ميانسال مبتلا به سندروم آپنه انسدادي خواب

مقدمه: آپنه انسدادي خواب را مي‌توان به عنوان خواب‌آلودگي بدون توجيه در طول روز همراه با حداقل پنج رويداد انسدادي تنفسي(آپنه يا هايپوآپنه) در طول ساعت خواب تعريف نمود. خواب‌آلودگي ناشي از آپنه انسدادي خواب مي تواند تبعات پزشكي و اجتماعي مضر بر سلامتي ايجاد كند لذا كنترل آن مورد توجه است. با توجه به نقش بي حركتي، افزايش BMI و كاهش تون پايه عضلات حلق  در بروز آپنه انسدادي خواب، در اين مطالعه تأثير تمرين هوازي تداومي بر شاخص آپنه-هايپوپنه(AHI) وBMI  بررسي شده است.روش كار: در اين پژوهش شبه تجربي تعداد ۲۴ مرد ميانسال با معيارهاي سن 41 تا 55 سال، 30- 25 = BMI و AHI 10 در دو گروه مورد مطالعه قرار گرفتند. گروه تمرين هوازي تداومي، هشت هفته تمرين را  هفته‌اي سه جلسه، هر جلسه به‌مدت 40 تا 45 دقيقه با شدت 55 تا 60 درصد حداكثر ضربان قلب شروع كردند و با 75 تا 80 درصد حداكثر ضربان قلب در هفته آخر  به پايان رساندند.گروه كنترل، برنامه تمرين ورزشي نداشتند. در ابتدا و انتهاي پژوهش متغيرهاي AHI به وسيله پلي‌سومنوگرافي و ‌BMI اندازه‌گيري شد. براي بررسي داده‌ها از آزمون t مستقل در نرم افزار spss نسخه 26 استفاده شد. نتايج: در ارزيابي اختلاف ميانگين‌ها براي AHI  مقدار 028/۰=P به‌دست آمد كه تفاوت معناداري بين دو گروه وجود داشت (p 0.05). همچنين براي BMI، p= 0.11 به‌دست آمد كه تفاوت معناداري بين دو گروه مورد مطالعه ديده نشد. (p 0.05) نتيجه‌گيري: اين پژوهش نشان داد با انجام تمرينات هوازي تداومي كاهش معناداري در تعداد آپنه انسدادي خواب در مبتلايان به‌وجود آمد ولي در BMI  تغيير معناداري مشاهده نشد.